Kolejny wykład Moniki Arczyńskiej i Maksa Bochenka z cyklu "O pięknie, co na nic przydać się nie może" odbędzie się 29 kwietnia o godz. 19.00 w sieni IKM. Tematem rozmowy będzie sposób mówienia o projektach architektonicznych i budynkach, to w jaki sposób i przez kogo są prezentowane i opisywane publiczności. Wstęp wolny.
Podobne wydarzenia
środa, godz. 12:00
Online
Wstęp wolny
czwartek, godz. 18:00
Gdańsk,
Europejskie Centrum...
Wstęp wolny
- Wczoraj deska kreślarska, dziś AutoCAD: architekci posługują się rysunkiem, a nie słowem. Kokietując politechnicznym wykształceniem przyznają się do braków w przygotowaniu humanistycznym, a zmuszeni do opowiedzenia o projektach wpadają w nadmiernie techniczne lub poetyckie tony. Zazdroszczą artystom kuratorów, którzy interpretują ich twórczość. Gdy jednak humaniści - krytycy, kuratorzy, historycy - próbują opisywać lub oceniać ich budynki, wytykają im brak projektowego doświadczenia. Czy możliwe jest znalezienie wspólnego języka? - zapowiadają wykład Monika Arczyńska i Maks Bochenek.
Harmonogram cyklu:
29 kwietnia, godz. 19.00, Czy architekt jest niemy? Jak mówić o architekturze?
13 maja, godz. 19.00, "Czarny sarkofag" i "rdzewiak". Interpretacja obiektu architektonicznego.
27 maja, godz. 19.00, Dzieło sztuki czy kontener na sztukę? Między funkcjonalnością a ikonicznością muzeum.
10 czerwca, godz. 19.00, Dzieło nie(z)realizowane?
Dołącz do wydarzenia: https://on.fb.me/1G30wPL.
Wszystkie wykłady odbywają się w sieni IKM, przy ul. Długi Targ 39/40. Wstęp wolny.
---
O prowadzących:
Monika Arczyńska - dr inż. arch., studiowała na Politechnice Gdańskiej i TU Delft. W pracy doktorskiej zajmowała się relacjami pomiędzy społeczeństwem konsumpcyjnym a zrównoważonym mieszkalnictwem. Od 2006 roku jest związana z Heneghan Peng Architects, gdzie projektuje głównie budynki użyteczności publicznej (m.in. Wielkie Muzeum Egipskie, Muzeum Palestyny, Narodowe Centrum Sztuki Współczesnej w Moskwie oraz Giant's Causeway Visitor Centre). Prowadzi zajęcia projektowe na Politechnice Gdańskiej oraz wykłada na Uniwersytecie Gdańskim. Jest stałym współpracownikiem miesięcznika "Architektura-Murator" i prowadzi miejsko-architektoniczny blog SIX LETTER CITY.
Maks Bochenek - absolwent historii sztuki na Uniwersytecie Gdańskim i Muzealniczych Studiów Kuratorskich na Uniwersytecie Jagiellońskim, doktorant historii sztuki na Uniwersytecie Gdańskim. Wykładał w katedrze Intermediów Gdańskiej Akademii Sztuk Pięknych. Wiceprezes Fundacji Alternativa. Krytyk sztuki. Współzałożyciel bloga "Modelator", kurator wystaw takich jak "Alternativa 2013", "Shoenberg!" w IS Wyspa w Gdańsku, "Re-Designing the East" w VKW w Stuttgarcie, "Nauczyciele - Sokrates u Duchampa" w IS Wyspa w Gdańsku. Publikował m.in. w "Obiegu", Visual Communication", "Springerin".
O pięknie, co na nic przydać się nie może - opis cyklu
Ostatnia dekada bez wątpienia należy do czasu wytężonego nadrabiania zaległości w polskiej architekturze. Wzrost jakości powstających w kraju budynków jest głównie zasługą architektów, którzy dzięki międzynarodowemu wykształceniu i doświadczeniu wprowadzają nowe standardy, podążając jednocześnie za obowiązującymi kanonami. Wraz z nową architekturą pojawiła się potrzeba debaty, zdolnej do merytorycznej oceny powstających budynków. Główny problemem stanowi jednak brak profesjonalnych narzędzi i odpowiedniego języka, które pozwoliłyby wyjść poza kryteria funkcji i kosztu, a zwrócić uwagę na jakość koncepcji architektonicznej. Nowe źródła finansowania przyczyniły się do powstania w Polsce architektury, której rozmach formy i prestiż funkcji po raz pierwszy od wielu lat kwalifikują je do rangi architektonicznych dzieł sztuki.
Czy wobec tego język teorii współczesnych sztuk wizualnych może przyjść z pomocą współczesnej architekturze? Czy odwrotnie - jeśli wierzyć słowom francuskiego krytyka sztuki Theophile'a Gautier , że "prawdziwie piękne jest jedynie to, co nie może przydać się na nic" - języka interpretacji sztuki nie można zastosować wobec budynków z uwagi na ich funkcje użytkowe?
Harmonogram cyklu:
29 kwietnia, godz. 19.00, Czy architekt jest niemy? Jak mówić o architekturze?
13 maja, godz. 19.00, "Czarny sarkofag" i "rdzewiak". Interpretacja obiektu architektonicznego.
27 maja, godz. 19.00, Dzieło sztuki czy kontener na sztukę? Między funkcjonalnością a ikonicznością muzeum.
10 czerwca, godz. 19.00, Dzieło nie(z)realizowane?
Dołącz do wydarzenia: https://on.fb.me/1G30wPL.
Wszystkie wykłady odbywają się w sieni IKM, przy ul. Długi Targ 39/40. Wstęp wolny.
---
O prowadzących:
Monika Arczyńska - dr inż. arch., studiowała na Politechnice Gdańskiej i TU Delft. W pracy doktorskiej zajmowała się relacjami pomiędzy społeczeństwem konsumpcyjnym a zrównoważonym mieszkalnictwem. Od 2006 roku jest związana z Heneghan Peng Architects, gdzie projektuje głównie budynki użyteczności publicznej (m.in. Wielkie Muzeum Egipskie, Muzeum Palestyny, Narodowe Centrum Sztuki Współczesnej w Moskwie oraz Giant's Causeway Visitor Centre). Prowadzi zajęcia projektowe na Politechnice Gdańskiej oraz wykłada na Uniwersytecie Gdańskim. Jest stałym współpracownikiem miesięcznika "Architektura-Murator" i prowadzi miejsko-architektoniczny blog SIX LETTER CITY.
Maks Bochenek - absolwent historii sztuki na Uniwersytecie Gdańskim i Muzealniczych Studiów Kuratorskich na Uniwersytecie Jagiellońskim, doktorant historii sztuki na Uniwersytecie Gdańskim. Wykładał w katedrze Intermediów Gdańskiej Akademii Sztuk Pięknych. Wiceprezes Fundacji Alternativa. Krytyk sztuki. Współzałożyciel bloga "Modelator", kurator wystaw takich jak "Alternativa 2013", "Shoenberg!" w IS Wyspa w Gdańsku, "Re-Designing the East" w VKW w Stuttgarcie, "Nauczyciele - Sokrates u Duchampa" w IS Wyspa w Gdańsku. Publikował m.in. w "Obiegu", Visual Communication", "Springerin".
O pięknie, co na nic przydać się nie może - opis cyklu
Ostatnia dekada bez wątpienia należy do czasu wytężonego nadrabiania zaległości w polskiej architekturze. Wzrost jakości powstających w kraju budynków jest głównie zasługą architektów, którzy dzięki międzynarodowemu wykształceniu i doświadczeniu wprowadzają nowe standardy, podążając jednocześnie za obowiązującymi kanonami. Wraz z nową architekturą pojawiła się potrzeba debaty, zdolnej do merytorycznej oceny powstających budynków. Główny problemem stanowi jednak brak profesjonalnych narzędzi i odpowiedniego języka, które pozwoliłyby wyjść poza kryteria funkcji i kosztu, a zwrócić uwagę na jakość koncepcji architektonicznej. Nowe źródła finansowania przyczyniły się do powstania w Polsce architektury, której rozmach formy i prestiż funkcji po raz pierwszy od wielu lat kwalifikują je do rangi architektonicznych dzieł sztuki.
Czy wobec tego język teorii współczesnych sztuk wizualnych może przyjść z pomocą współczesnej architekturze? Czy odwrotnie - jeśli wierzyć słowom francuskiego krytyka sztuki Theophile'a Gautier , że "prawdziwie piękne jest jedynie to, co nie może przydać się na nic" - języka interpretacji sztuki nie można zastosować wobec budynków z uwagi na ich funkcje użytkowe?
Filmy