prof. dr hab. inż. Jan Hupka (Politechnika Gdańska)
Eter dimetylowy - paliwo przyszłości?

DME stanowi bardziej przyjazne środowisku paliwo od oleju napędowego dla silników diesla oraz olejów bunkrowych dla turbin okrętowych. Stosowany jest również jako propelant oraz surowiec chemiczny.

W przypadku konwencjonalnych metod otrzymywania eteru dimetylowego problemem jest ich opłacalność. DME produkuje się głównie przez dehydratację metanolu przy użyciu kwaśnych katalizatorów w dwóch etapach: otrzymywania metanolu, a następnie jego odwodnienia w oddzielnym reaktorze. Nowsze rozwiązania produkcji DME polegają na bezpośredniej syntezie z gazu syntezowego z zastosowaniem katalizatorów bifunkcyjnych (składających się z dwóch części, jednej do syntezy metanolu i drugiej do dehydratacji), które umożliwiają odwadnianie alkoholu powstającego z gazu syntezowego w jednym reaktorze, co znacznie obniża koszt produkcji.

DME wydaje się szczególnie korzystnym paliwem dla obszarów morskich, dla których wprowadzono, zgodnie z załącznikiem VI Międzynarodowej Konwencji o Zapobieganiu Zanieczyszczaniu Morza przez Statki (MARPOL), nowe przepisy mające na celu zmniejszenie zanieczyszczeń powietrza przez statki spalinami, oparami ładunku lub substancjami niszczącymi warstwę ozonową. Dla wyznaczonych specjalnych obszarów kontroli emisji siarki (SECA - sulfur emission control areas), które obejmują Morze Bałtyckie, Morze Północne i obszar obejmujący 24 mile morskie od wybrzeża Kalifornii, ustalono bardzo rygorystyczne wartości dopuszczalnej zawartości siarki w paliwie bunkrowym, które od 2015 r. nie może przekraczać 0,1 procentu. Jednym z korzystnych rozwiązań dla statków pływających po obszarach SECA jest wykorzystanie DME jako paliwa w silnikach wysokoprężnych, które wymagają jednak określonych modyfikacji.