Rozmowa bez ról typu przełożony lub współpracownik oraz bez potencjalnego konfliktu interesu może pomóc w lepszym zrozumieniu natury zjawisk. W ten sposób nasza dotychczasowa wiedza i doświadczenie będą lepiej ze sobą zintegrowane, zaś wypracowane spostrzeżenia wskażą dobre sposoby zaangażowania się w tą małą społeczność, którą tworzymy w miejscu pracy.

Większość z nas spędza dużą część życia w środowisku, gdzie występują przełożeni, współpracownicy lub podwładni, a także struktura organizacyjna w dużej mierze narzucająca role i zachowania. Pomimo starań pracodawców, dla wielu osób praca zawodowa nieodłącznie kojarzy się ze stresem, wypaleniem lub po prostu obowiązkiem. Organizacje, w których pracujemy naturalnie skupiają się na zewnętrznych kryteriach sukcesu, takich jak zrealizowanie zamówienia, podpisanie umowy, osiągnięcie kwartalnego celu sprzedażowego, najlepiej zdefiniowanego w formule SMART.

Tak zdefiniowane cele często są poza naszą bezpośrednią kontrolą. Powoduje to powstawanie wątpliwości jak współpracować? Jak rozmawiać? W co się angażować? Jakie postawy prezentować? Jak pogodzić te niespójne potrzeby i wrócić z pracy zarówno z wypłatą, jak i z poczuciem zgodności ze sobą? Są to kwestie, które bardzo często są drażliwe.
Rozmowy na te tematy są starannie pomijane, aby nie budzić kontrowersji i nie powodować niepotrzebnych konfliktów. A może jest tak, że po prostu nie potrafimy o takich sprawach rozmawiać?

Temat spotkania: Ocena: za staranie czy za wynik?
- Co to znaczy, że jest sprawiedliwe?
- Jak określić, kto z zespołu napracował się najbardziej?
- Jak podzielić owoce pracy?
- Cele indywidualne czy grupowe?
- Pracujemy dla siebie czy dla zespołu?
- W jaki sposób cele i premiowanie wpływa na nasze zachowanie?
- Co w przypadku, gdy cel jest ode mnie niezależny?
- W każdym zespole jest najsłabsza jednostka i co wtedy?