O tym, czy muzeum jest dziełem sztuki czy kontenerem na sztukę, podczas czwartego spotkania z cyklu "O pięknie, co na nic przydać się nie może", rozmawiać będą Monika Arczyńska i Maks Bochenek. Zapraszamy 27 maja o godz. 19.00 do sieni Instytutu Kultury Miejskiej na wykład i dyskusję o formie i funkcjonalności budynków instytucji kultury. Wstęp wolny.
Podobne wydarzenia
czwartek, godz. 18:00
Rumia,
Stacja Kultura Miejska...
Wstęp wolny
środa, godz. 17:00
Gdynia,
Muzeum Emigracji
Wstęp wolny
- Od budynku muzeum sztuki oczekuje się, aby spełniając prozaiczną funkcję opakowania dla artystycznej zawartości, sam był jednocześnie dziełem sztuki. Koncepcje architektoniczne muzeów wyłaniane są w międzynarodowych konkursach, a ich budżety wysoko podnoszą poprzeczkę oczekiwań wobec ich formy. Muzeum stanowi wyjątkowe wyzwanie dla architekta, który musi znaleźć optymalne wypośrodkowanie pomiędzy funkcjonalnymi i technologicznymi wymaganiami wyspecjalizowanego programu muzeum a oczekiwaniami wobec jego formy. Na spotkaniu przedstawimy dwa punkty widzenia tego zagadnienia: aktywnego użytkownika - historyka sztuki, kuratora i producenta wystaw - oraz projektanta - zapowiadają Monika Arczyńska i Maks Bochenek.
Harmonogram cyklu:
27 maja, godz. 19.00, Dzieło sztuki czy kontener na sztukę? Między funkcjonalnością a ikonicznością muzeum.
10 czerwca, godz. 19.00, Dzieło nie(z)realizowane?
Dołącz do wydarzenia: https://on.fb.me/1G30wPL.
Wszystkie wykłady odbywają się w sieni IKM, przy ul. Długi Targ 39/40. Wstęp wolny.
---
O prowadzących:
Monika Arczyńska - dr inż. arch., studiowała na Politechnice Gdańskiej i TU Delft. W pracy doktorskiej zajmowała się relacjami pomiędzy społeczeństwem konsumpcyjnym a zrównoważonym mieszkalnictwem. Od 2006 roku jest związana z Heneghan Peng Architects, gdzie projektuje głównie budynki użyteczności publicznej (m.in. Wielkie Muzeum Egipskie, Muzeum Palestyny, Narodowe Centrum Sztuki Współczesnej w Moskwie oraz Giant's Causeway Visitor Centre). Prowadzi zajęcia projektowe na Politechnice Gdańskiej oraz wykłada na Uniwersytecie Gdańskim. Jest stałym współpracownikiem miesięcznika "Architektura-Murator" i prowadzi miejsko-architektoniczny blog SIX LETTER CITY.
Maks Bochenek - absolwent historii sztuki na Uniwersytecie Gdańskim i Muzealniczych Studiów Kuratorskich na Uniwersytecie Jagiellońskim, doktorant historii sztuki na Uniwersytecie Gdańskim. Wykładał w katedrze Intermediów Gdańskiej Akademii Sztuk Pięknych. Wiceprezes Fundacji Alternativa. Krytyk sztuki. Współzałożyciel bloga "Modelator", kurator wystaw takich jak "Alternativa 2013", "Shoenberg!" w IS Wyspa w Gdańsku, "Re-Designing the East" w VKW w Stuttgarcie, "Nauczyciele - Sokrates u Duchampa" w IS Wyspa w Gdańsku. Publikował m.in. w "Obiegu", Visual Communication", "Springerin".
O pięknie, co na nic przydać się nie może - opis cyklu
Ostatnia dekada bez wątpienia należy do czasu wytężonego nadrabiania zaległości w polskiej architekturze. Wzrost jakości powstających w kraju budynków jest głównie zasługą architektów, którzy dzięki międzynarodowemu wykształceniu i doświadczeniu wprowadzają nowe standardy, podążając jednocześnie za obowiązującymi kanonami. Wraz z nową architekturą pojawiła się potrzeba debaty, zdolnej do merytorycznej oceny powstających budynków. Główny problemem stanowi jednak brak profesjonalnych narzędzi i odpowiedniego języka, które pozwoliłyby wyjść poza kryteria funkcji i kosztu, a zwrócić uwagę na jakość koncepcji architektonicznej. Nowe źródła finansowania przyczyniły się do powstania w Polsce architektury, której rozmach formy i prestiż funkcji po raz pierwszy od wielu lat kwalifikują je do rangi architektonicznych dzieł sztuki.
Czy wobec tego język teorii współczesnych sztuk wizualnych może przyjść z pomocą współczesnej architekturze? Czy odwrotnie - jeśli wierzyć słowom francuskiego krytyka sztuki Theophile'a Gautier , że "prawdziwie piękne jest jedynie to, co nie może przydać się na nic" - języka interpretacji sztuki nie można zastosować wobec budynków z uwagi na ich funkcje użytkowe?
Harmonogram cyklu:
27 maja, godz. 19.00, Dzieło sztuki czy kontener na sztukę? Między funkcjonalnością a ikonicznością muzeum.
10 czerwca, godz. 19.00, Dzieło nie(z)realizowane?
Dołącz do wydarzenia: https://on.fb.me/1G30wPL.
Wszystkie wykłady odbywają się w sieni IKM, przy ul. Długi Targ 39/40. Wstęp wolny.
---
O prowadzących:
Monika Arczyńska - dr inż. arch., studiowała na Politechnice Gdańskiej i TU Delft. W pracy doktorskiej zajmowała się relacjami pomiędzy społeczeństwem konsumpcyjnym a zrównoważonym mieszkalnictwem. Od 2006 roku jest związana z Heneghan Peng Architects, gdzie projektuje głównie budynki użyteczności publicznej (m.in. Wielkie Muzeum Egipskie, Muzeum Palestyny, Narodowe Centrum Sztuki Współczesnej w Moskwie oraz Giant's Causeway Visitor Centre). Prowadzi zajęcia projektowe na Politechnice Gdańskiej oraz wykłada na Uniwersytecie Gdańskim. Jest stałym współpracownikiem miesięcznika "Architektura-Murator" i prowadzi miejsko-architektoniczny blog SIX LETTER CITY.
Maks Bochenek - absolwent historii sztuki na Uniwersytecie Gdańskim i Muzealniczych Studiów Kuratorskich na Uniwersytecie Jagiellońskim, doktorant historii sztuki na Uniwersytecie Gdańskim. Wykładał w katedrze Intermediów Gdańskiej Akademii Sztuk Pięknych. Wiceprezes Fundacji Alternativa. Krytyk sztuki. Współzałożyciel bloga "Modelator", kurator wystaw takich jak "Alternativa 2013", "Shoenberg!" w IS Wyspa w Gdańsku, "Re-Designing the East" w VKW w Stuttgarcie, "Nauczyciele - Sokrates u Duchampa" w IS Wyspa w Gdańsku. Publikował m.in. w "Obiegu", Visual Communication", "Springerin".
O pięknie, co na nic przydać się nie może - opis cyklu
Ostatnia dekada bez wątpienia należy do czasu wytężonego nadrabiania zaległości w polskiej architekturze. Wzrost jakości powstających w kraju budynków jest głównie zasługą architektów, którzy dzięki międzynarodowemu wykształceniu i doświadczeniu wprowadzają nowe standardy, podążając jednocześnie za obowiązującymi kanonami. Wraz z nową architekturą pojawiła się potrzeba debaty, zdolnej do merytorycznej oceny powstających budynków. Główny problemem stanowi jednak brak profesjonalnych narzędzi i odpowiedniego języka, które pozwoliłyby wyjść poza kryteria funkcji i kosztu, a zwrócić uwagę na jakość koncepcji architektonicznej. Nowe źródła finansowania przyczyniły się do powstania w Polsce architektury, której rozmach formy i prestiż funkcji po raz pierwszy od wielu lat kwalifikują je do rangi architektonicznych dzieł sztuki.
Czy wobec tego język teorii współczesnych sztuk wizualnych może przyjść z pomocą współczesnej architekturze? Czy odwrotnie - jeśli wierzyć słowom francuskiego krytyka sztuki Theophile'a Gautier , że "prawdziwie piękne jest jedynie to, co nie może przydać się na nic" - języka interpretacji sztuki nie można zastosować wobec budynków z uwagi na ich funkcje użytkowe?
Filmy