Najważniejszym celem MKA jest ustanowienie platformy komunikacyjnej dla bieżącej działalności badawczej studentów, doktorantów oraz pracowników naukowych. Co za tym zaś idzie - jest to przyczynek do większej integracji środowiskowej, stwarzający możliwość bezpośredniej wymiany poglądów oraz sposobność dyskutowania nad stanem dyscypliny, jaką jest antropologia. MKA, co roku organizowana przez inny ośrodek akademicki, od początku swojej historii skupia się nad zagadnieniami terenu - warsztacie prowadzenia badań, metodologii, wrażeniach i doświadczeniach zdobytych podczas pracy w terenie.

Tegoroczną MKA opatrzono podtytułem: Teren pomorza - odkrywanie - poznawanie - porzucanie. Głównym założeniem jest szerokie spojrzenie na teren pomorza, który zdefiniowany jest jako wszystkie tereny nadmorskie - nie tylko Polski i Europy, ale i świata. Tematyka ta wciąż wydaje się być nie do końca zbadana, dlatego organizatorzy pragną stawiać nowe pytania, sięgać szeroko - nie tylko zatrzymując się na naszym "podwórku" - Pomorzu nad Bałtykiem, ale również wyruszając dalej, aż do Oceanii, Ameryki, czy pobrzeży Skandynawii. Udamy się także do Finlandii oraz dokonamy krótkiej refleksji między innymi dotyczącej współczesnych społeczności rybackich w Europie.

Gdańsk jako jeden z głównych ośrodków morskich naszego regionu to właściwie miejsce, by rozpocząć debatę na ten temat.

Mając na uwadze osoby niezajmujące się zagadnieniami szeroko pojętego nadmorza, tworzymy osobny blok, który będzie wpisywał się w założenia VII MKA, lecz nie będzie dotyczył terenów nadmorskich sensu stricte.
PROGRAM

Dyskusja będzie przebiegać wokół trzech kategorii odnoszących się do pracy terenowej. Tak też w założeniu podzielone zostały panele dyskusyjne i tematy wystąpień:
Odkrywanie (wynajdywanie) terenu jest zawsze pierwszym, choć nie zawsze uświadamianym, etapem procesu badawczego. Teren odkrywany jest za pomocą indywidualnego klucza zainteresowań badawczych i osobistych doświadczeń każdego etnologa. Klucz ten może być również narzucony przez środowisko, w którym badacz wzrasta. Co więc decyduje tak naprawdę o tym, że dany obszar zainteresowań uznajemy za "nasz teren"?

Poznawanie terenu zaczyna się tak naprawdę już w momencie uświadomienie sobie, że będziemy zajmować się właśnie tym, a nie innym tematem. Poznając teren, coraz dłużej tam przebywając, mamy wrażenie, że coraz więcej o nim wiemy i coraz bardziej "go" rozumiemy. Czy jednak poznawanie terenu jest tylko wywoływaniem, zbieraniem, kumulowaniem i systematyzowaniem wiedzy o nim - wiedzy terenowej?

Porzucanie (zapominanie) terenu jest naturalną konsekwencją wyczerpania się materiału badawczego, w sytuacji, gdy nie mamy nic więcej do powiedzenia na dany temat. Co czujemy, jako badacze, opuszczając "nasz teren"?

Tegoroczne spotkanie antropologów odbędzie w dniach 14-15 października w Ośrodku Kultury Morskiej w Gdańsku.