Gdańskie szkoły znów najgorsze w Trójmieście z egzaminu gimnazjalnego.
- W skali województwa na 20 powiatów jesteśmy na trzecim miejscu. To bardzo dobra lokata i na razie lepsza nie będzie - twierdzi
Katarzyna Hall, wiceprezydent Gdańska ds. edukacji i polityki społecznej.
Egzamin pod koniec kwietnia pisali wszyscy uczniowie ostatnich klas gimnazjów w Polsce. Jego wyniki świadczą o tym, z jakimi umiejętnościami i jaką wiedzą uczeń kończy gimnazjum. Składa się z dwóch części - humanistycznej i matematyczno-przyrodniczej, z każdej można zdobyć maksymalnie 50 punktów. Najlepiej wypadli uczniowie gdyńscy (cz. hum. 32,64; cz. mat.-przyr. 28,64), na drugim miejscu jest Sopot (odpowiednio: 32,32 i 26,74). Gdańsk z wynikiem 32,13 i 26,04 jest jak zwykle ostatni w Trójmieście.
Izabela Jopkiewicz: Dlaczego Gdańsk jest znów najgorszy w Trójmieście? Katarzyna Hall, wiceprezydent Gdańska ds. edukacji i polityki społecznej: Ja patrzę w skali województwa, na 20 pomorskich powiatów jesteśmy na trzecim miejscu. To bardzo dobra lokata i na razie nie będzie lepsza.
Z czego to wynika? - Z problemów społecznych Gdańska. Odsetek dzieci zaniedbanych u nas w porównaniu z Sopotem czy Gdynią jest dużo wyższy. W gdyńskiej szkole jest może 10 procent uczniów z problemami, u nas są całe dzielnice, w których uczą się prawie wyłącznie uczniowie z rodzin zagrożonych wykluczeniem społecznym, takich, gdzie jest długotrwałe bezrobocie i patologie. Tacy rodzice najczęściej nie interesują się edukacją swoich dzieci. Wyniki egzaminu tych gimnazjalistów są dwa razy niższe, niż ich rówieśników z najlepszych gdańskich szkół. Te dysproporcje to diagnoza społeczna naszego miasta i ogromny problem.
Jak się z nim zmierzyć? - Bez systemowego wsparcia: douczania i monitorowania wyników słabszych uczniów nie będzie zmian. Staramy się walczyć z tym problemem. Wystąpiliśmy o grant z funduszy Pomorskiego Kuratorium Oświaty na dofinansowanie dodatkowych lekcji w najsłabszych szkołach. Nie ma ostatecznych decyzji, ale jest duża szansa, że dostaniemy ponad 100 tys. zł. To pomoże objąć pomocą po około 500 dzieci z każdego etapu edukacji. Za pieniądze wszystko jest możliwe, również poprawa sytuacji społecznej gdańszczan, ale miasta nie stać na takie wydatki. Z tym, co mamy, też będziemy działać, ale to będą małe kroki.
Czyli po prostu nie ma wyjścia? - Ratunek widzę w dofinansowaniu z Europejskiego Funduszu Społecznego - tam są olbrzymie środki na projekty z zakresu pomocy socjalnej i edukacji. Tylko że na razie skierowane były do wsi i miasteczek. Tymczasem jedna gdańska dzielnica to sześć tysięcy ludzi zagrożonych wykluczeniem, zupełnie jak małe miasteczko. Mam nadzieję, że polski rząd tym razem do korzystania ze środków EFS dopuści również metropolie, bo ma taką możliwość. [Trwają prace nad budżetem unijnym na lata 2007-13, obejmuje on m.in. EFS; do Polski należy decyzja o sposobie dystrybucji pieniędzy z EFS - red.].
Nie ma innego sposobu? - Najtańsza profilaktyka społeczna, na którą byłoby stać Gdańsk, to bezpłatna opieka przedszkolna. Chodzi o to, by dzieci rodziców, których nie stać na opłacenie przedszkola, choć przez kilka godzin w tygodniu znalazły się pod opieką nauczycieli. By ktoś im poczytał książkę, zainspirował do nauki czy rozpoznał wadę wymowy, którą dużo łatwiej wyleczyć u małego dziecka. I znów - czekamy na ustawę o alternatywnych formach opieki przedszkolnej. Gdy tylko wejdzie w życie, będę przekonywała radnych, że warto zainwestować w taką opiekę.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
Filmy