Jedni od miesięcy przygotowywali się do egzaminów wstępnych, które w części szkół rozpoczęły się już w połowie maja. Inni ze złożeniem podania nadal się wahają, choć o nauce gry na wymarzonym instrumencie marzą od dawna. W trójmiejskich szkołach muzycznych trwa rekrutacja. My sprawdzamy, jak przebiega nauka w placówkach publicznych, czy naprawdę jest całkowicie bezpłatna i na naukę jakich przedmiotów, oprócz gry na wymarzonym instrumencie, muszą nastawić się przyszli wirtuozi.
kiedyś sie uczyłe(a)m, ale chyba już niewiele z tego pamiętam18%
nie i nie ciągnie mnie to tego11%
nie, ale zawsze chciałe(a)m się nauczyć25%
Choć nowy rok szkolny rozpocznie się dopiero 1 września, kandydaci na wirtuozów już teraz stają do walki o miejsca w szkołach muzycznych.
Chętnych więcej niż miejsc
W większości szkół muzycznych egzaminy kwalifikacyjne rozpoczęły się już w połowie maja.
- W tym roku badanie przydatności kandydatów odbędzie się w dniach 17 i 18 maja, termin składania kwestionariuszy upłynął 20 kwietnia 2018 r. O przyjęcie do szkoły ubiegają się 103 osoby. W chwili obecnej przewidujemy możliwość przyjęcia ok. 40 nowych uczniów - informuje Alicja Michowska, wicedyrektor ZSM ds. SM I st. - Szkoła Muzyczna I stopnia im. Grażyny Bacewicz, wchodząca w skład Zespołu Szkół Muzycznych w Gdańsku - Wrzeszczu, prowadzi nabór na dwa cykle nauczania: 6-letni i 4-letni, do których o przyjęcie mogą ubiegać się kandydaci w wieku od 6 do 16 lat. 30 kwietnia zakończyły natomiast przyjmowanie wniosków rekrutacyjnych Szkoła Muzyczna I i II st. im. Z. Noskowskiego w Gdyni (w przypadku uczniów chcących rozpocząć naukę w I stopniu) oraz Ogólnokształcąca Szkoła Muzyczna I i II st. im. F. Nowowiejskiego w Gdańsku (również w przypadku obecnych uczniów klas VI, którzy zamierzają ubiegać się o przyjęcie do OSM II st.)
Ci, którzy ze złożeniem podań się spóźnili, nie muszą jednak załamywać rąk, bo wśród placówek publicznych znajdują się i takie, które listy jeszcze nie zamknęły.
- Termin składania podań upływa 1 czerwca. Kolejność wpływu podań nie jest brana pod uwagę przy rekrutacji - informuje Małgorzata Więcławek, dyrektor Sopockiej Szkoły Muzycznej. - Nie jesteśmy w stanie powiedzieć ile podań wpłynęło, ponieważ podania nadal napływają. Z doświadczenia wiemy, że sporo osób składa podania na ostatnia chwilę, a ostateczny termin składania wniosków to 1 czerwca. Podczas naboru na rok szkolny 2016/17, dla przykładu, zgłosiło się 67 kandydatów (przyjęliśmy 24 osoby) a na rok 2017/18 - 65 kandydatów (przyjęliśmy 35 osób). Ilości wolnych miejsc w bieżącym roku nie jesteśmy w stanie określić, ponieważ jest to uzależnione nie tylko od liczby absolwentów, ale również wyników klasyfikacji, od tego ile osób zda egzaminy poprawkowe lub zrezygnuje z uczęszczania do szkoły bo np. ma za dużo zajęć pozalekcyjnych lub zmienia miejsce zamieszkania. W egzaminach kwalifikacyjnych mogą wziąć udział wszyscy chętni, nawet bez wcześniejszego przygotowania muzycznego. Nie jest też wymagana umiejętność gry na jakimkolwiek instrumencie.
- Przed badaniem przydatności odbywają się nieobowiązkowe lekcje przygotowawcze dla osób, które chciałyby dostać się do naszej szkoły, aby wiedziały co będzie na samym badaniu - wyjaśnia Małgorzata Więcławek. - Badane jest wyczucie rytmu i słuch muzyczny, a u mniejszych dzieci zdolność koncentracji. Przyjmujemy każde podanie, które zostało prawidłowo wypełnione i kandydujące dziecko jest w wieku od 7 do 16 lat. Przy złożeniu wniosku udzielamy informacji o ewentualnych brakujących dokumentach, które należy złożyć najpóźniej w dniu badania przydatności. Najczęściej jest to brak zaświadczenia od pediatry o braku przeciwwskazań do nauki gry na instrumencie. Nie zdarzyło się w dotychczasowej praktyce odrzucenie wniosku z uwagi na wspomnianą już wcześniej komunikację z rodzicami kandydatów.
Najpopularniejsze skrzypce, fortepian i gitara
Choć szkoły muzyczne oferują naukę gry na wielu rozmaitych instrumentach, upodobania osób biorących udział w procesie rekrutacyjnym są niezmienne od lat.
- Największym zainteresowaniem, jak co roku, cieszy się chęć nauki gry na fortepianie, gitarze, flecie oraz skrzypcach - informuje Alicja Michowska z ZSM w Gdańsku. - U nas największym zainteresowaniem cieszą się fortepian, gitara i skrzypce, w takiej właśnie kolejności - zdradza Małgorzata Więcławek z Sopockiej Szkoły Muzycznej. - W naszej szkole nauczamy także na flecie, klarnecie, wiolonczeli i saksofonie - dodaje. Zobacz też:
Harfa - piękna, lecz wymagająca
Marzenia, które weryfikuje rzeczywistość
Młodzi ludzie marzący o nauce gry na instrumencie oraz ich najbliżsi mają często wyraźnie sprecyzowane oczekiwania.
- Jesteśmy aktywną rodziną, często jeździmy na biwaki i śpiewamy przy ognisku. Syn od zawsze był zafascynowany gitarą i marzył o tym, aby kiedyś móc nam do tych śpiewów przygrywać na gitarze, stąd nasza decyzja o zapisaniu go do szkoły muzycznej - mówi Magdalena, mama 11- letniego Tomka. - Niestety, bardzo szybko się zniechęcił do nauki, bo zamiast uczyć się praktycznego grania i akordów, nauczyciel kazał mu grać gamy, a do tego musiał uczestniczyć w zajęciach teoretycznych, które go nie interesowały. Po 3 miesiącach wypisaliśmy go ze szkoły i znaleźliśmy nauczyciela - samouka, który rozbudził w synu pasję do grania. Zobacz też:
Szkoła muzyczna? Nie dajmy się zwariować!
Zawodowi muzycy przyznają, że na efekty trzeba czasami długo czekać, jednak solidny, klasyczny fundament, będzie wielkim atutem nawet jeśli planujemy karierę gwiazdy rocka.
- Na pewno należy się uzbroić w cierpliwość - mówi Marcin Kozioł, wirtuoz gitary. - Często powtarzam, że nauka gry na gitarze nie daje od razu efektów takich, jak w przypadku gry na fortepianie, gdzie wystarczy przycisnąć klawisz i już możemy usłyszeć dźwięk (w dużym uproszczeniu). Na gitarze ten dźwięk trzeba nauczyć się wydobywać, co zajmuje trochę czasu, ale piękny ton instrumentu i jego urok może nam to zrekompensować. W kwestii oczekiwań rodziców posyłających dziecko do szkoły muzycznej, lekkim zaskoczeniem może być fakt, iż w państwowej szkole muzycznej dzieci uczą się wykonywać repertuar muzyki tzw. klasycznej. Jeśli wychowujemy przyszłą gwiazdę rocka, to na pewno podstawy gry, które zdobędzie w szkole, przydadzą mu się w późniejszej karierze, ale w szkole muzycznej nacisk kładziony jest na naukę nut i wykonanie utworów z pamięci, co sprawdzane jest na egzaminach 2 razy w roku szkolnym. Nauka gry na instrumencie wymaga również czasu. Oprócz beztroskich chwil dzieciństwa będzie trzeba przeznaczyć część dnia na regularne ćwiczenie, bez którego trudno o postępy.
Materiał archiwalny
Decydując się na podjęcie nauki w klasie perkusji tak naprawdę przyjdzie nam uczyć się gry na wielu instrumentach perkusyjnych. Jakich? O tym w naszym filmie.
O ile w przypadku gitary rozczarować mogą metody nauki gry, bo instrument zarówno do muzyki biesiadnej jak i klasycznej z reguły jest taki sam, to z perkusją sprawa nie jest już tak oczywista.
- Z początków swojej pracy nauczycielskiej pamiętam, jak podczas egzaminów wstępnych całe mnóstwo dzieciaków wybierało perkusję i zarówno one jak i ich rodzice byli przekonani, że chodzi o zestaw. Niekiedy były mi nawet wnoszone pretensje, że przecież perkusja to perkusja, a nie jakieś tam "parkiety" i "cymbałki" - mówi Aleksandra Kurnyta, muzyk Polskiej Filharmonii Bałtyckiej oraz nauczyciel gry na instrumentach perkusyjnych. - Pamiętam też śmieszną sytuację, gdy mama pewnego małego kandydata zwierzyła mi się otwarcie, że "... on tak od małego garnki ustawia i tłucze i tłucze!!!". Po przesłuchaniu okazało się, że z perkusją mu nie będzie po drodze ale może te garnki to zapowiedź wspaniałego kucharza. Dziś na szczęście społeczeństwo jest już bardziej świadome, że klasa perkusji w szkole muzycznej obejmuje pracę i rozwój gry na klasycznych instrumentach perkusyjnych, jak ksylofon, werbel, kotły, a w późniejszych latach nauki także marimba i wibrafon. Na wszelki wypadek zawsze upewniam się jednak, czy przyszły uczeń zdaje sobie sprawę z tej różnicy. Oczywiście jeśli uczniowie przejawiają chęci i mają opanowany materiał zadany na semestr to bardzo chętnie uczę ich również na zestawie oraz innych instrumentach perkusyjnych, tzw. przeszkadzajkach. To taka forma nagrody i rozrywki. Zobacz też:
Harry Potter w filharmonii, czyli różne oblicza perkusji
Rodzice, którzy sami mają za sobą edukację muzyczną, niejednokrotnie planują przyszłość dziecka przez pryzmat własnych doświadczeń.
- Zawsze zazdrościłam kolegom, że grają na małych instrumentach, które mogą wrzucić sobie do plecaka, podczas gdy ja niejednokrotnie miałam problem, żeby w godzinach szczytu zmieścić się ze swoją wiolonczelą do tramwaju - wspomina Katarzyna, absolwentka Akademii Muzycznej. - Denerwowało mnie też, że większość z nich ponosi mniejsze koszty finansowe - nie musieli wydawać pieniędzy na nowe struny czy kalafonię. Dlatego, pragmatycznie podchodząc do rzeczy, wysłałam syna na trąbkę. I to dopiero wówczas, kiedy był na tyle duży, żeby sam dojeżdżał tramwajem do szkoły muzycznej, bo ja z uwagi na pracę nie byłabym w stanie go dowozić. Dziś syn jest zapalonym jazzmanem i uważa, że lepiej dla niego wybrać nie mogłam.
Materiał archiwalny
Niektóre trójmiejskie szkoły muzyczne, oprócz gry na najpopularniejszych instrumentach, jak np. fortepian, skrzypce, gitara czy flet oferują m. in. grę na harfie. Zobacz, jak wygląda codzienność harfisty i co warto wiedzieć o tym instrumencie.
Nauka darmowa, ale tylko w teorii
Nauka w szkołach publicznych, również muzycznych, jest bezpłatna.
- Nasza placówka jest szkołą publiczną, więc za samą naukę nie pobieramy opłat. Rada Rodziców ustaliła dobrowolną składkę 20 złotych miesięcznie. Pieniądze te wydatkowane są na: nagrody w różnych organizowanych przez szkołę wydarzeniach, na wpisowe i bilety na konkursy pozaszkolne oraz nagrody dla wyróżniających się uczniów na koniec roku. Dodatkowo osoby, które chciałyby wypożyczyć instrument muzyczny ponoszą koszt 73,80 złotych za semestr - informuje Małgorzata Więcławek z Sopockiej Szkoły Muzycznej. Należy jednak liczyć się z tym, że choć nauka jest bezpłatna, to rodzice będą niejednokrotnie zmuszeni ponieść szereg kosztów dodatkowych.
- Już sam instrument to niemały koszt - my mamy fortepian wart 33 tys. zł, pianino to koszt ok. 7 zł, choć zakładam, że i za mniejsze pieniądze dostanie się coś zaspokajającego potrzeby ucznia - mówi Szymon - klarnecista, którego córka uczy się w klasie fortepianu. - Do tego dochodzi koszt nut - jeśli ktoś nie lubi kserówek, tak jak ja, to za jeden zeszyt musi zapłacić ok. 30, a rocznie zużywa się ich 3-4. Na dojazdy (ok 15 km. w jedną stronę) wydajemy 40 zł tygodniowo. Koszty generują też np. ubrania na koncerty, sukienka do rytmiki, zeszyty, książki do kształcenia słuchu i teorii, opłaty na radę rodziców - łącznie ok. 150 - 200 zł miesięcznie. Dodatkowo ponosimy koszty udziału w konkursach - wpisowe to zazwyczaj ok. 50 zł, ale trzeba też opłacić dojazd i niejednokrotnie nocleg. Z niemałymi kosztami muszą się również liczyć rodzice małych skrzypków.
- Wypożyczenie skrzypiec kosztuje ok.40-50 zł miesięcznie, najtańszy smyczek dla początkujących 70-100 zł, kalafonia ok. 40 zł - starcza na długo,chyba ze spadnie i się pokruszy... Za struny płacimy ok. 120 - 200 zł (wymiana 2 razy w roku dzieciom w zupełności wystarcza), podpórka do skrzypiec ok. 60-70 zł., wymiana włosia 150 zł, raz/2 razy w roku - wylicza skrzypaczka Karolina Piątkowska-Nowicka, mama uczennic PSM w Gdańsku. - Zapewniam jednak, że są to koszty, które warto ponieść, bo emocje, jakich dostarcza gra na instrumencie, są wartością bezcenną. Również klarneciści czy saksofoniści muszą liczyć się z ponoszeniem kosztów związanych z bieżącą "eksploatacją" instrumentu.
- Instrument (do nauki) można dostać już do 2 tys. zł. Córka ma klarnet po mnie, więc zapłaciłyśmy jedynie 1 tys. zł za remont generalny. Za saksofon syna zapłaciliśmy 4,5 tys. zł - wcześniej grał na wypożyczonym ze szkoły, ale w II st. potrzebował solidniejszego instrumentu - wylicza Ewa, absolwentka akademii muzycznej. - Do tego dochodzą koszty nut, kserówek, stroików, smaru do korków, oliwki do konserwacji, wyciorów i mnóstwa gadżetów, które dzieci uwielbiają. Czasem wspominamy z mężem z sentymentem te czasy, kiedy my chodziliśmy do szkoły muzycznej większość rzeczy (jak np. torba na futerał czy wyciory) robiło się samemu. Dziś dzieci lubią otaczać się gadżetami, a rynek co rusz podsuwa im nowe "wynalazki". Reasumując, na jedno dziecko wydajemy od 100 do 200 zł miesięcznie. A ile kosztuje nauka małych perkusistów?
- Początkowe wydatki dotyczące gry na instrumentach perkusyjnych w szkole muzycznej nie są drastyczne - trzeba zainwestować w dobre pałki do gry na werblu, ok. 45-50 zł. oraz PAD i metronom. Ogólnie jest to wydatek rzędu 200 - 300 zł. Instrumenty zapewnia szkoła, ale trzeba na nich ćwiczyć regularnie, co wiąże się z dodatkowymi dojazdami do szkoły i odpowiednim organizowaniem czasu - zdradza Aleksandra Kurnyta.
Nauka gry na instrumencie, a okradanie z dzieciństwa
Od lat panuje stereotyp, że nauka w szkole muzycznej odbywa się kosztem czegoś innego, najczęściej beztroskiej zabawy z kolegami, czy chwil słodkiego lenistwa. Wiele osób mówi wprost o okradaniu z dzieciństwa w celu realizowania niespełnionych marzeń czy ambicji rodziców. Choć i takie przypadki się zdarzają, zdecydowana większość dzieci gra, bo lubi. I czerpie z tego nie mniejszą frajdę, niż ich rówieśnicy z zabaw na podwórku.
- Jeśli kogoś interesuje właśnie muzyka, to nie widzę powodu, by mu ją odbierać na rzecz piłki czy jazdy konnej - mówi wokalistka Krystyna Durys. - Już po pierwszej klasie wiedziałam, że wirtuozem nie będę, bo brakowało mi zapału do gry solistycznej na instrumencie. Lubiłam natomiast ludzi, z którymi się uczyłam i podróżowałam po całym świecie przy okazji konkursów czy koncertów, bardzo interesowały mnie przedmioty teoretyczne, ale najbardziej uwielbiałam pracę w zespole, a więc chór i zajęcia z muzyki kameralnej. Do dziś urządzamy sobie ze znajomymi takie muzyczne domówki, choć nikt z nas zawodowo muzyką się nie zajmuje. Nasze dzieci przyglądały się temu od najmłodszych chwil i same dopytywały, kiedy będą wystarczająco duże, żeby móc zacząć uczyć się grać - mówi Marta, absolwentka OSM w Gdańsku. - System nauczania muzyki strasznie się demonizuje - mówi się o zmuszaniu dzieci do tłuczenia gam, rygorze, dyscyplinie. A czym to się różni od wyczynowego uprawiania sportu? Syna do muzyki nie ciągnęło, więc posłaliśmy go na hokeja i przekonaliśmy się, że to zajęcie znacznie droższe i wymagające większych poświęceń niż gra na pianinie naszej córki. Przynajmniej w naszym odczuciu, bo dzieci swoje pasje uwielbiają i nie wyobrażają sobie, że mogłyby ciekawiej spędzać czas w inny sposób - mówi Tomasz.
Moja córka chodziła do szkoły muzycznej "wieczorowo" ( 3 razy w tygodniu). Skończyła ją, choć nie na samych piątkach i nie w tej klasie instrumentu, jaki zaczęła. Były różne chwile - radości i niepowodzenia, ale szkoła wyrobiła w niej poczucie obowiązku, szacunku dla własnego czasu i czasu innych, a także w dużym stopniu ją usamodzielniła i nauczyła "organizować". Choć nauczyciele byli bardzo wymagający, myśli o nich z sympatią. Po latach przyznaje, że wiele jej to dało i z sentymentem wspomina okres nauki w szkole muzycznej.
Mama
5 lat
171
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2018-05-22 10:44
jak w każdej dziedzinie, trzeba zachować rozsądek
Nadal pokutuje mieszczański (?) model wychowania/wykształcenia gdzie muzyka jest przedmiotem koniecznym. I nic w tym złego. Problem w tym, ze w czasach gdy ten wzorzec tworzono muzyka była obecna w życiu codziennym, w rodzinie. Dzieciaki pasją lub jedynie przyjemnością nasiąkały w domu a szkoła pozwalała na rozwój - własnie ten mozolny i uporczywy.
Teraz oczekuje sie od szkoły, że "ulepi" dziecko pod wymagania rodziców. Bez ich udziału i bez ich wysiłku. No i mamy to co mamy, czyli masa frustracji i nieszczęścia.
Niestety, oprócz pasji jest też przyziemna praca i wręcz tresura. Podobnie jak w sporcie, wygrywają osobniki odpowiednio zmotywowane i o nieprzeciętnych wrodzonych (!) właściwościach psycho-fizjologicznych.
Dotyczy to to wszystkich dziedzin wiedzy. Liczą sie tylko szczyty, pozostali wykonują odtwórczą i powtarzalną robotę. Również nie ma w tym nic złego, szczęście nie jest (na szczęście) zalezne od szczytów. Ale na "wyhodowanie" wybitnego osobnika, wysiłku jednego pokolenia jest mało. Tym bardziej, że oferta rynku (szczególnie lokalnego) jest bardzo niewielka a żyć trzeba.
Szkoły muzyczne na pewno wskazane są dla ludzi, którzy już coś na ten temat wiedzą. Jednak w naszej rzeczywistości są one zapleczem "instytucji kultury". Jako taśmy produkcyjne "materiału ludzkiego", który nieuchronnie sie zużywa. Z OSM do Akademii, z Akademii do "instytucji".
No i jakie to "instytucje", takie też i szkoły. Nasz zaścianek nie ma sie czym pochwalić jak również co zaoferować. Obniża się więc kryteria i wymagania, aby tylko zapewnić nabór i ciągłość funkcjonowania "produkcji". Brakuje finansowania, wiedzy i rzemieślniczego zaplecza. Zupełnie inaczej wygląda to w okolicach bardziej znaczących ośrodków. Szkoły w zasięgu NOSPR i Warszawy to zupełnie inna półka.
Wybitni/zwinni uciekają z "taśmy" do bardziej perspektywicznych środowisk, pozostali uprawiają trudne hobby. Nieliczni przejmują posady w fasadowych "instytucjach kultury" i petryfikują funkcjonowanie "taśmy".
5 lat
81
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2018-05-22 09:10
Nie warto ! (1)
Lepiej wykupić lekcje prywatne, niż przez 4 czy 6 lat uczyć kształcenia słuchu rytmiki i historii. Lekcje zniechęcają, powiedziałbym wręcz, że zabijają talent. Przeważnie lekcje są po szkole, przynajmniej 2 razy w tygodniu. Nauczyciele nie mają z reguły cierpliwości, niektórzy krzyczą. Na wstępnym przesłuchaniu to ONI kwalifikują na jaki instrument dziecko może iść. Mimo, że córka chciała wybrała gitarę, musiała iść na fortepian. Jeśli nie jest to tradycją rodzinną, nie wiążecie z tym przyszłości dziecka i nie jest to waszym niespełnionym marzeniem z dzieciństwa - LEKCJE PRYWATNE. Pozdrowienia dla PSM I Stopnia z PUCKA - odradzam.
Megi
5 lat
1418
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2018-05-22 10:15
coś w tym jest
ja szkołe muzyczną wspominam różnie, były lepsze dni ale też chodzenie z płaczem na zajęcia, szczególnie rytmiki, gdzie pani była wymagająca, a dzieci zestresowane (przynajmniej te słabsze). Ale 2 ostatnie lata wspominam super, gdzie mój nauczyciel gitary wrzucił mnie do duetu i jeździliśmy na konkursy - wtedy od razu dostawało się powera i była pełna mobilizacja:)
lulka
5 lat
20
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2018-05-22 10:12
Bardzo polecam
Nawet, jeśli dziecko nie zrobi kariery muzycznej, nauka gry działa bardzo pozytywnie na rozwój ogólny. Nauka w zwykłej szkole "wchodzi" o wiele lepiej. Poza tym trzeba sobie uświadomić, że w wieku 18-tu lat nie ma już szans na prawidłowe nauczenie gry na większości instrumentów, tym bardziej od podstaw. Życzę wytrwałości i sukcesów wszystkim młodym grajkom i ich rodzicom. A trolle na forum niech dalej kipią z zazdrości.
f1
5 lat
235
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2018-05-22 10:09
Bacewicz!! Grażyna Bacewicz, nie Becewicz! ("Miejsca" pod artykułem)
5 lat
50
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2018-05-22 09:58
Ukochany instrument
Gitara to moj ukochany instrument, zaczalem brzdakac w wieku 16 lat w liceum, jak wiele osob w tym wieku. Dzis mam 29 i jest to dalej moja najwieksza radosc. Nie jestem wirtuozem, chociaz bywaja dni ze potrafie cwiczyc po 3 godziny. Troszke zaluje ze nie chodzilem do szkoly muzycznej, ale za dziecka nie mialem bakcyla (rodzice proponowali lekcje). W efekcie brakuje mi wiedzy teoretycznej i doksztalcam sie (chodze na lekcje) z zakresu czytania nut, akordow czy skal - o ile do bluesa nie jest to wymagane, o tyle w jazzie (ktory uwielbiam) juz sie przydaje. Wszystko rozbija sie o dobrych nauczycieli - moi to SRV, Rory Gallagher czy kolega Page :)
aldi
5 lat
180
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2018-05-22 09:38
Nie warto!!!
Po 8 latach gry na pianinie tylko zmarnowany czas dzieciństwa, bo rodzice chcieli a dla mnie i tak zderzenie z rzeczywistością bo trzeba nauczyć się konkretnego zawodu żeby mieć za co kupić chlebek. A po trzecie gdzie grać...jak za ścianą sąsiedzi walący ciągle w kaloryfer , ciągle kłótnie, masakra. Nie warto !!!
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
Filmy