Jedni od miesięcy przygotowywali się do egzaminów wstępnych, które w części szkół rozpoczęły się już w połowie maja. Inni ze złożeniem podania nadal się wahają, choć o nauce gry na wymarzonym instrumencie marzą od dawna. W trójmiejskich szkołach muzycznych trwa rekrutacja. My sprawdzamy, jak przebiega nauka w placówkach publicznych, czy naprawdę jest całkowicie bezpłatna i na naukę jakich przedmiotów, oprócz gry na wymarzonym instrumencie, muszą nastawić się przyszli wirtuozi.
kiedyś sie uczyłe(a)m, ale chyba już niewiele z tego pamiętam18%
nie i nie ciągnie mnie to tego11%
nie, ale zawsze chciałe(a)m się nauczyć25%
Choć nowy rok szkolny rozpocznie się dopiero 1 września, kandydaci na wirtuozów już teraz stają do walki o miejsca w szkołach muzycznych.
Chętnych więcej niż miejsc
W większości szkół muzycznych egzaminy kwalifikacyjne rozpoczęły się już w połowie maja.
- W tym roku badanie przydatności kandydatów odbędzie się w dniach 17 i 18 maja, termin składania kwestionariuszy upłynął 20 kwietnia 2018 r. O przyjęcie do szkoły ubiegają się 103 osoby. W chwili obecnej przewidujemy możliwość przyjęcia ok. 40 nowych uczniów - informuje Alicja Michowska, wicedyrektor ZSM ds. SM I st. - Szkoła Muzyczna I stopnia im. Grażyny Bacewicz, wchodząca w skład Zespołu Szkół Muzycznych w Gdańsku - Wrzeszczu, prowadzi nabór na dwa cykle nauczania: 6-letni i 4-letni, do których o przyjęcie mogą ubiegać się kandydaci w wieku od 6 do 16 lat. 30 kwietnia zakończyły natomiast przyjmowanie wniosków rekrutacyjnych Szkoła Muzyczna I i II st. im. Z. Noskowskiego w Gdyni (w przypadku uczniów chcących rozpocząć naukę w I stopniu) oraz Ogólnokształcąca Szkoła Muzyczna I i II st. im. F. Nowowiejskiego w Gdańsku (również w przypadku obecnych uczniów klas VI, którzy zamierzają ubiegać się o przyjęcie do OSM II st.)
Ci, którzy ze złożeniem podań się spóźnili, nie muszą jednak załamywać rąk, bo wśród placówek publicznych znajdują się i takie, które listy jeszcze nie zamknęły.
- Termin składania podań upływa 1 czerwca. Kolejność wpływu podań nie jest brana pod uwagę przy rekrutacji - informuje Małgorzata Więcławek, dyrektor Sopockiej Szkoły Muzycznej. - Nie jesteśmy w stanie powiedzieć ile podań wpłynęło, ponieważ podania nadal napływają. Z doświadczenia wiemy, że sporo osób składa podania na ostatnia chwilę, a ostateczny termin składania wniosków to 1 czerwca. Podczas naboru na rok szkolny 2016/17, dla przykładu, zgłosiło się 67 kandydatów (przyjęliśmy 24 osoby) a na rok 2017/18 - 65 kandydatów (przyjęliśmy 35 osób). Ilości wolnych miejsc w bieżącym roku nie jesteśmy w stanie określić, ponieważ jest to uzależnione nie tylko od liczby absolwentów, ale również wyników klasyfikacji, od tego ile osób zda egzaminy poprawkowe lub zrezygnuje z uczęszczania do szkoły bo np. ma za dużo zajęć pozalekcyjnych lub zmienia miejsce zamieszkania. W egzaminach kwalifikacyjnych mogą wziąć udział wszyscy chętni, nawet bez wcześniejszego przygotowania muzycznego. Nie jest też wymagana umiejętność gry na jakimkolwiek instrumencie.
- Przed badaniem przydatności odbywają się nieobowiązkowe lekcje przygotowawcze dla osób, które chciałyby dostać się do naszej szkoły, aby wiedziały co będzie na samym badaniu - wyjaśnia Małgorzata Więcławek. - Badane jest wyczucie rytmu i słuch muzyczny, a u mniejszych dzieci zdolność koncentracji. Przyjmujemy każde podanie, które zostało prawidłowo wypełnione i kandydujące dziecko jest w wieku od 7 do 16 lat. Przy złożeniu wniosku udzielamy informacji o ewentualnych brakujących dokumentach, które należy złożyć najpóźniej w dniu badania przydatności. Najczęściej jest to brak zaświadczenia od pediatry o braku przeciwwskazań do nauki gry na instrumencie. Nie zdarzyło się w dotychczasowej praktyce odrzucenie wniosku z uwagi na wspomnianą już wcześniej komunikację z rodzicami kandydatów.
Najpopularniejsze skrzypce, fortepian i gitara
Choć szkoły muzyczne oferują naukę gry na wielu rozmaitych instrumentach, upodobania osób biorących udział w procesie rekrutacyjnym są niezmienne od lat.
- Największym zainteresowaniem, jak co roku, cieszy się chęć nauki gry na fortepianie, gitarze, flecie oraz skrzypcach - informuje Alicja Michowska z ZSM w Gdańsku. - U nas największym zainteresowaniem cieszą się fortepian, gitara i skrzypce, w takiej właśnie kolejności - zdradza Małgorzata Więcławek z Sopockiej Szkoły Muzycznej. - W naszej szkole nauczamy także na flecie, klarnecie, wiolonczeli i saksofonie - dodaje. Zobacz też:
Harfa - piękna, lecz wymagająca
Marzenia, które weryfikuje rzeczywistość
Młodzi ludzie marzący o nauce gry na instrumencie oraz ich najbliżsi mają często wyraźnie sprecyzowane oczekiwania.
- Jesteśmy aktywną rodziną, często jeździmy na biwaki i śpiewamy przy ognisku. Syn od zawsze był zafascynowany gitarą i marzył o tym, aby kiedyś móc nam do tych śpiewów przygrywać na gitarze, stąd nasza decyzja o zapisaniu go do szkoły muzycznej - mówi Magdalena, mama 11- letniego Tomka. - Niestety, bardzo szybko się zniechęcił do nauki, bo zamiast uczyć się praktycznego grania i akordów, nauczyciel kazał mu grać gamy, a do tego musiał uczestniczyć w zajęciach teoretycznych, które go nie interesowały. Po 3 miesiącach wypisaliśmy go ze szkoły i znaleźliśmy nauczyciela - samouka, który rozbudził w synu pasję do grania. Zobacz też:
Szkoła muzyczna? Nie dajmy się zwariować!
Zawodowi muzycy przyznają, że na efekty trzeba czasami długo czekać, jednak solidny, klasyczny fundament, będzie wielkim atutem nawet jeśli planujemy karierę gwiazdy rocka.
- Na pewno należy się uzbroić w cierpliwość - mówi Marcin Kozioł, wirtuoz gitary. - Często powtarzam, że nauka gry na gitarze nie daje od razu efektów takich, jak w przypadku gry na fortepianie, gdzie wystarczy przycisnąć klawisz i już możemy usłyszeć dźwięk (w dużym uproszczeniu). Na gitarze ten dźwięk trzeba nauczyć się wydobywać, co zajmuje trochę czasu, ale piękny ton instrumentu i jego urok może nam to zrekompensować. W kwestii oczekiwań rodziców posyłających dziecko do szkoły muzycznej, lekkim zaskoczeniem może być fakt, iż w państwowej szkole muzycznej dzieci uczą się wykonywać repertuar muzyki tzw. klasycznej. Jeśli wychowujemy przyszłą gwiazdę rocka, to na pewno podstawy gry, które zdobędzie w szkole, przydadzą mu się w późniejszej karierze, ale w szkole muzycznej nacisk kładziony jest na naukę nut i wykonanie utworów z pamięci, co sprawdzane jest na egzaminach 2 razy w roku szkolnym. Nauka gry na instrumencie wymaga również czasu. Oprócz beztroskich chwil dzieciństwa będzie trzeba przeznaczyć część dnia na regularne ćwiczenie, bez którego trudno o postępy.
Materiał archiwalny
Decydując się na podjęcie nauki w klasie perkusji tak naprawdę przyjdzie nam uczyć się gry na wielu instrumentach perkusyjnych. Jakich? O tym w naszym filmie.
O ile w przypadku gitary rozczarować mogą metody nauki gry, bo instrument zarówno do muzyki biesiadnej jak i klasycznej z reguły jest taki sam, to z perkusją sprawa nie jest już tak oczywista.
- Z początków swojej pracy nauczycielskiej pamiętam, jak podczas egzaminów wstępnych całe mnóstwo dzieciaków wybierało perkusję i zarówno one jak i ich rodzice byli przekonani, że chodzi o zestaw. Niekiedy były mi nawet wnoszone pretensje, że przecież perkusja to perkusja, a nie jakieś tam "parkiety" i "cymbałki" - mówi Aleksandra Kurnyta, muzyk Polskiej Filharmonii Bałtyckiej oraz nauczyciel gry na instrumentach perkusyjnych. - Pamiętam też śmieszną sytuację, gdy mama pewnego małego kandydata zwierzyła mi się otwarcie, że "... on tak od małego garnki ustawia i tłucze i tłucze!!!". Po przesłuchaniu okazało się, że z perkusją mu nie będzie po drodze ale może te garnki to zapowiedź wspaniałego kucharza. Dziś na szczęście społeczeństwo jest już bardziej świadome, że klasa perkusji w szkole muzycznej obejmuje pracę i rozwój gry na klasycznych instrumentach perkusyjnych, jak ksylofon, werbel, kotły, a w późniejszych latach nauki także marimba i wibrafon. Na wszelki wypadek zawsze upewniam się jednak, czy przyszły uczeń zdaje sobie sprawę z tej różnicy. Oczywiście jeśli uczniowie przejawiają chęci i mają opanowany materiał zadany na semestr to bardzo chętnie uczę ich również na zestawie oraz innych instrumentach perkusyjnych, tzw. przeszkadzajkach. To taka forma nagrody i rozrywki. Zobacz też:
Harry Potter w filharmonii, czyli różne oblicza perkusji
Rodzice, którzy sami mają za sobą edukację muzyczną, niejednokrotnie planują przyszłość dziecka przez pryzmat własnych doświadczeń.
- Zawsze zazdrościłam kolegom, że grają na małych instrumentach, które mogą wrzucić sobie do plecaka, podczas gdy ja niejednokrotnie miałam problem, żeby w godzinach szczytu zmieścić się ze swoją wiolonczelą do tramwaju - wspomina Katarzyna, absolwentka Akademii Muzycznej. - Denerwowało mnie też, że większość z nich ponosi mniejsze koszty finansowe - nie musieli wydawać pieniędzy na nowe struny czy kalafonię. Dlatego, pragmatycznie podchodząc do rzeczy, wysłałam syna na trąbkę. I to dopiero wówczas, kiedy był na tyle duży, żeby sam dojeżdżał tramwajem do szkoły muzycznej, bo ja z uwagi na pracę nie byłabym w stanie go dowozić. Dziś syn jest zapalonym jazzmanem i uważa, że lepiej dla niego wybrać nie mogłam.
Materiał archiwalny
Niektóre trójmiejskie szkoły muzyczne, oprócz gry na najpopularniejszych instrumentach, jak np. fortepian, skrzypce, gitara czy flet oferują m. in. grę na harfie. Zobacz, jak wygląda codzienność harfisty i co warto wiedzieć o tym instrumencie.
Nauka darmowa, ale tylko w teorii
Nauka w szkołach publicznych, również muzycznych, jest bezpłatna.
- Nasza placówka jest szkołą publiczną, więc za samą naukę nie pobieramy opłat. Rada Rodziców ustaliła dobrowolną składkę 20 złotych miesięcznie. Pieniądze te wydatkowane są na: nagrody w różnych organizowanych przez szkołę wydarzeniach, na wpisowe i bilety na konkursy pozaszkolne oraz nagrody dla wyróżniających się uczniów na koniec roku. Dodatkowo osoby, które chciałyby wypożyczyć instrument muzyczny ponoszą koszt 73,80 złotych za semestr - informuje Małgorzata Więcławek z Sopockiej Szkoły Muzycznej. Należy jednak liczyć się z tym, że choć nauka jest bezpłatna, to rodzice będą niejednokrotnie zmuszeni ponieść szereg kosztów dodatkowych.
- Już sam instrument to niemały koszt - my mamy fortepian wart 33 tys. zł, pianino to koszt ok. 7 zł, choć zakładam, że i za mniejsze pieniądze dostanie się coś zaspokajającego potrzeby ucznia - mówi Szymon - klarnecista, którego córka uczy się w klasie fortepianu. - Do tego dochodzi koszt nut - jeśli ktoś nie lubi kserówek, tak jak ja, to za jeden zeszyt musi zapłacić ok. 30, a rocznie zużywa się ich 3-4. Na dojazdy (ok 15 km. w jedną stronę) wydajemy 40 zł tygodniowo. Koszty generują też np. ubrania na koncerty, sukienka do rytmiki, zeszyty, książki do kształcenia słuchu i teorii, opłaty na radę rodziców - łącznie ok. 150 - 200 zł miesięcznie. Dodatkowo ponosimy koszty udziału w konkursach - wpisowe to zazwyczaj ok. 50 zł, ale trzeba też opłacić dojazd i niejednokrotnie nocleg. Z niemałymi kosztami muszą się również liczyć rodzice małych skrzypków.
- Wypożyczenie skrzypiec kosztuje ok.40-50 zł miesięcznie, najtańszy smyczek dla początkujących 70-100 zł, kalafonia ok. 40 zł - starcza na długo,chyba ze spadnie i się pokruszy... Za struny płacimy ok. 120 - 200 zł (wymiana 2 razy w roku dzieciom w zupełności wystarcza), podpórka do skrzypiec ok. 60-70 zł., wymiana włosia 150 zł, raz/2 razy w roku - wylicza skrzypaczka Karolina Piątkowska-Nowicka, mama uczennic PSM w Gdańsku. - Zapewniam jednak, że są to koszty, które warto ponieść, bo emocje, jakich dostarcza gra na instrumencie, są wartością bezcenną. Również klarneciści czy saksofoniści muszą liczyć się z ponoszeniem kosztów związanych z bieżącą "eksploatacją" instrumentu.
- Instrument (do nauki) można dostać już do 2 tys. zł. Córka ma klarnet po mnie, więc zapłaciłyśmy jedynie 1 tys. zł za remont generalny. Za saksofon syna zapłaciliśmy 4,5 tys. zł - wcześniej grał na wypożyczonym ze szkoły, ale w II st. potrzebował solidniejszego instrumentu - wylicza Ewa, absolwentka akademii muzycznej. - Do tego dochodzą koszty nut, kserówek, stroików, smaru do korków, oliwki do konserwacji, wyciorów i mnóstwa gadżetów, które dzieci uwielbiają. Czasem wspominamy z mężem z sentymentem te czasy, kiedy my chodziliśmy do szkoły muzycznej większość rzeczy (jak np. torba na futerał czy wyciory) robiło się samemu. Dziś dzieci lubią otaczać się gadżetami, a rynek co rusz podsuwa im nowe "wynalazki". Reasumując, na jedno dziecko wydajemy od 100 do 200 zł miesięcznie. A ile kosztuje nauka małych perkusistów?
- Początkowe wydatki dotyczące gry na instrumentach perkusyjnych w szkole muzycznej nie są drastyczne - trzeba zainwestować w dobre pałki do gry na werblu, ok. 45-50 zł. oraz PAD i metronom. Ogólnie jest to wydatek rzędu 200 - 300 zł. Instrumenty zapewnia szkoła, ale trzeba na nich ćwiczyć regularnie, co wiąże się z dodatkowymi dojazdami do szkoły i odpowiednim organizowaniem czasu - zdradza Aleksandra Kurnyta.
Nauka gry na instrumencie, a okradanie z dzieciństwa
Od lat panuje stereotyp, że nauka w szkole muzycznej odbywa się kosztem czegoś innego, najczęściej beztroskiej zabawy z kolegami, czy chwil słodkiego lenistwa. Wiele osób mówi wprost o okradaniu z dzieciństwa w celu realizowania niespełnionych marzeń czy ambicji rodziców. Choć i takie przypadki się zdarzają, zdecydowana większość dzieci gra, bo lubi. I czerpie z tego nie mniejszą frajdę, niż ich rówieśnicy z zabaw na podwórku.
- Jeśli kogoś interesuje właśnie muzyka, to nie widzę powodu, by mu ją odbierać na rzecz piłki czy jazdy konnej - mówi wokalistka Krystyna Durys. - Już po pierwszej klasie wiedziałam, że wirtuozem nie będę, bo brakowało mi zapału do gry solistycznej na instrumencie. Lubiłam natomiast ludzi, z którymi się uczyłam i podróżowałam po całym świecie przy okazji konkursów czy koncertów, bardzo interesowały mnie przedmioty teoretyczne, ale najbardziej uwielbiałam pracę w zespole, a więc chór i zajęcia z muzyki kameralnej. Do dziś urządzamy sobie ze znajomymi takie muzyczne domówki, choć nikt z nas zawodowo muzyką się nie zajmuje. Nasze dzieci przyglądały się temu od najmłodszych chwil i same dopytywały, kiedy będą wystarczająco duże, żeby móc zacząć uczyć się grać - mówi Marta, absolwentka OSM w Gdańsku. - System nauczania muzyki strasznie się demonizuje - mówi się o zmuszaniu dzieci do tłuczenia gam, rygorze, dyscyplinie. A czym to się różni od wyczynowego uprawiania sportu? Syna do muzyki nie ciągnęło, więc posłaliśmy go na hokeja i przekonaliśmy się, że to zajęcie znacznie droższe i wymagające większych poświęceń niż gra na pianinie naszej córki. Przynajmniej w naszym odczuciu, bo dzieci swoje pasje uwielbiają i nie wyobrażają sobie, że mogłyby ciekawiej spędzać czas w inny sposób - mówi Tomasz.
Lepiej wykupić lekcje prywatne, niż przez 4 czy 6 lat uczyć kształcenia słuchu rytmiki i historii. Lekcje zniechęcają, powiedziałbym wręcz, że zabijają talent. Przeważnie lekcje są po szkole, przynajmniej 2 razy w tygodniu. Nauczyciele nie mają z reguły cierpliwości, niektórzy krzyczą. Na wstępnym przesłuchaniu to ONI kwalifikują na jaki instrument dziecko może iść. Mimo, że córka chciała wybrała gitarę, musiała iść na fortepian. Jeśli nie jest to tradycją rodzinną, nie wiążecie z tym przyszłości dziecka i nie jest to waszym niespełnionym marzeniem z dzieciństwa - LEKCJE PRYWATNE. Pozdrowienia dla PSM I Stopnia z PUCKA - odradzam.
Megi
5 lat
1418
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2018-05-22 10:15
coś w tym jest
ja szkołe muzyczną wspominam różnie, były lepsze dni ale też chodzenie z płaczem na zajęcia, szczególnie rytmiki, gdzie pani była wymagająca, a dzieci zestresowane (przynajmniej te słabsze). Ale 2 ostatnie lata wspominam super, gdzie mój nauczyciel gitary wrzucił mnie do duetu i jeździliśmy na konkursy - wtedy od razu dostawało się powera i była pełna mobilizacja:)
lulka
5 lat
20
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2018-05-22 09:30
Nie (1)
Sama byłam poslana przez ambicje rodziców. Teraz nienawidzę pianina, skrzypiec i muzyki. Dzieciństwo pamiętam tylko sleczenie nad nutami i ciągłe próby żeby spełnić marzenia moich rodziców o zdolnym muzycznie dziecku. Swojego nigdy nie pośle.
Ilona
5 lat
1216
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2018-05-22 12:43
Bardzo słusznie, nie posyłaj.
Niestety do pewnych spraw trzeba mieć kwalifikacje intelektualne i wzorce rodzinne lub przynajmniej ambicje.
P.S. Nie wiem co tam z tobą w dzieciństwie robili, bo mi nie pozwalali się bawić na dworze, miałam się uczyć,
ale wiem po swoim dziecku, że wystarczy zorganizowanie chwili czasu zaraz po lekcjach i dzieciak może i bawić się na dworze, i trenować amatorsko jakiś sport, czy cokolwiek.
Tymczasem twoje wnioskowanie jest tak ułomne, jakbyś miała jakąś potworną traumę.
Wiesz, dziecko jakiegoś dewianta też będzie twierdzić, że ono dzieci mieć nie będzie, albo jego dzieci nie będą miały drugiego rodzica.
5 lat
41
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2018-05-22 09:36
Nie polecam tak samo jak wpychanie dzieci do kościoła. (2)
Tylko pasjonat i prawdziwy talent jest w stanie dokonać czegoś w tej dziedzinie. Takich jest z 1 % w populacji. Reszta zostanie frustratami lub max dichopolograjkami.
taki tam
5 lat
1119
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2018-05-22 10:32
(1)
posłanie dziecka do szkoły muzycznej nie wiąże się z ostatecznym i definitywnym wyborem zawodu. ja po szkole muzycznej wybrałam studia inne niż akademia muzyczna i pracuję w kompletnie innym zawodzie. natomiast umiejętność gry zawsze okazuje się dodatkowym atutem, u mnie np na rozmowie kwalifikacyjnej :P nie wiedzieć czemu na ludziach to często robi wrażenie
5 lat
90
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2018-12-06 21:36
Dlaczego? Rekruterzy muszą być zorientowani, że nauka w szkole muzycznej to podejmowanie wyzwań, ambicja, robienie czegoś ponad normę, dążenie do celu, ciągły niedosyt w kształtowaniu samego siebie i pokonywaniu własnych słabości - dlatego choćby w korporacjach jest taki podziw dla muzyków. Liczą, że taka osoba będzie traktowała pracę jako pewnego rodzaju własny rozwój -> rozwój firmy. To proste! A ludzie nie zdają sobie z tego sprawy. Szkoła muzyczna nie jest uprzykrzaniem komuś życia, jest nauką dobrej organizacji pracy, samodyscypliny, ambicji. Muzyk nie wie co to nuda ;-)
Anika
5 lat
00
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2018-05-22 09:38
nie rozumiem pytania
o co kaman?
sławomir z big music quiz
5 lat
11
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2018-05-22 09:38
Nie warto!!!
Po 8 latach gry na pianinie tylko zmarnowany czas dzieciństwa, bo rodzice chcieli a dla mnie i tak zderzenie z rzeczywistością bo trzeba nauczyć się konkretnego zawodu żeby mieć za co kupić chlebek. A po trzecie gdzie grać...jak za ścianą sąsiedzi walący ciągle w kaloryfer , ciągle kłótnie, masakra. Nie warto !!!
5 lat
915
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2018-05-22 09:58
Ukochany instrument
Gitara to moj ukochany instrument, zaczalem brzdakac w wieku 16 lat w liceum, jak wiele osob w tym wieku. Dzis mam 29 i jest to dalej moja najwieksza radosc. Nie jestem wirtuozem, chociaz bywaja dni ze potrafie cwiczyc po 3 godziny. Troszke zaluje ze nie chodzilem do szkoly muzycznej, ale za dziecka nie mialem bakcyla (rodzice proponowali lekcje). W efekcie brakuje mi wiedzy teoretycznej i doksztalcam sie (chodze na lekcje) z zakresu czytania nut, akordow czy skal - o ile do bluesa nie jest to wymagane, o tyle w jazzie (ktory uwielbiam) juz sie przydaje. Wszystko rozbija sie o dobrych nauczycieli - moi to SRV, Rory Gallagher czy kolega Page :)
aldi
5 lat
180
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2018-05-22 10:03
Czemu w 90% skrzypaczki to stare panny? (6)
W latach 80 i 90 w szkole muzycznej I stopnia im H.Wieniawskiego, WSZYSTKIE nauczycielki skrzypiec były starymi pannami. Najlepsza była dyrektorka Pani Teresa M. Nie zapomnę jej lekcji (i pewnie cała szkoła). Darła mordę jak wariatka. Forteeeeeee :-)
Na lekcji dziecku płyną łzy i te teksty, że i tak nic Ci to nie da....ehhh Rodzice zastraszeni słowem się nie odzywali bo widocznie tak musiało być.
Czy może coś się zmieniło? Niech ktoś napisze szczerze.
Ortmans
5 lat
723
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2018-05-22 10:23
Sory, niechcący ten kciuk w dół
5 lat
22
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2018-05-22 10:28
tak, bo wszystkie absolwentki skrzypiec kończą w szkole muzycznej ucząc bajtle, tak właśnie jest.
5 lat
41
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2018-05-22 11:22
Pani Teresa
Tłukła jeszcze smyczkiem po palcach. Faktycznie bylo ciezko.
pan
5 lat
50
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2018-05-22 12:46
Bo ja wiem... w pewnym wieku ludzie się nieraz rozwodzą, tudzież nigdy się nie pobrali...
Ja tam znam np informatyka, starego kawalera i nauczycielkę biologii, niezamężną przez całe życie.
Ale żebym z tego powodu miała stwierdzić, że moje dziecko nie będzie się znało na komputerach oraz nie pozwolę mu uczyć się biologii (a niech nie zdaje do kolejnej klasy rok po roku), to musiałabym mieć coś z głową.
:D
5 lat
90
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2018-05-22 14:20
Ty mój pierniczku... stały tekst Teresy
K
5 lat
10
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2018-05-27 20:53
Jakim trzeba było być beztalenciem i miernotą, żeby pozostały tylko takie wspomnienia.
Henri Vieuxtemps
5 lat
50
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2018-05-22 10:09
Bacewicz!! Grażyna Bacewicz, nie Becewicz! ("Miejsca" pod artykułem)
5 lat
50
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2018-05-22 10:12
Bardzo polecam
Nawet, jeśli dziecko nie zrobi kariery muzycznej, nauka gry działa bardzo pozytywnie na rozwój ogólny. Nauka w zwykłej szkole "wchodzi" o wiele lepiej. Poza tym trzeba sobie uświadomić, że w wieku 18-tu lat nie ma już szans na prawidłowe nauczenie gry na większości instrumentów, tym bardziej od podstaw. Życzę wytrwałości i sukcesów wszystkim młodym grajkom i ich rodzicom. A trolle na forum niech dalej kipią z zazdrości.
f1
5 lat
235
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2018-05-22 10:44
co daje kształcenie słuchu (4)
Jestem muzykiem pasjonatem (nie utrzymuję się z tego, robię to bo lubię). Nie kończyłem żadnej państwowej szkoły muzycznej (PSM), ale uczyłem się prywatnie u innych muzyków zawodowych.
Program w PSM z naciskiem na zajęcia z rytmiki, kształcenia słuchu w pierwszych latach kształcenia nie jest tak ułożony bez powodu. Ludzki zmysł słuchu pod kątem muzycznym da się kształtować jedynie u młodych dzieci, dlatego jeśli nie zrobi się tego w pierwszych latach to już później nie zrobi się tego wcale (lub jest to bardzo trudne).
Faktem jest, że zniechęca to dzieciaki na samym starcie, które po prostu chcą grać, ale z drugiej strony jest to niezbędne jeśli będzie chciało się z tym wiązać karierę. Jak mówiłem - później się tego nie da nadrobić.
Grę na instrumencie często wiążemy z jakąś zdolnością manualną co jest bardzo powierzchownym osądem, gdyż muzyka wychodzi tak naprawdę zawsze z głowy i jeśli "tam" jej nie będziemy "słyszeć" to chcąc np. komponować czy grać chociażby w amatorskim zespole, zawsze napotkamy barierę, niezależnie na czym byśmy grali.
Będąc młody bardzo chciałem grać na gitarze. Rodzice celowo nie puścili mnie do szkoły muzycznej, gdyż nie chcieli by zabiła we mnie pasję. Muzykę pokochałem i dziś czasem żałuję, że taką podjęli decyzję, gdyż może wiele rzeczy byłoby dzisiaj dla mnie teraz łatwiejszych. Ale z drugiej strony może faktycznie bym się zniechęcił gdybym nie umiał raptem po dwóch tygodniach zagrać akordów pierwszej piosenki. Nie przewidzisz przyszłości.
A dla tych co chcą zrozumieć czym jest słuch absolutny polecam obejrzeć na YT filmik: Perfect Pitch The World's Greatest Ear.
Ale nie oszukujmy się - z tym nikt się nie rodzi. To ZAWSZE jest kwestia ćwiczeń od małego dziecka.
Pozdrawiam
zachwiany
5 lat
230
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2018-05-22 11:31
Fajnie napisałeś, dużo racji
5 lat
40
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2018-05-22 12:05
Ukonczyłem dwa stopnie. Wiele trafnych spostrzezen w Twojej wypowiedzi jest. W duzym skrocie : jest ciezko ale warto, nawet jesli w dorosylm zyciu pieniedzy z tego nie bedzie.
5 lat
71
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2018-05-22 16:06
z "tym" się rodzi...
Ale nie u kazdego "to" jest wystarczającej jakości i ilości. Nawet jak jest, podobnie jak brylant, wymaga mnóstwa pracy i sporo jest "odpadów". W naszych warunkach tylko pasja i wsparcie otoczenia pomaga to znieść.
Całkowicie się z Tobą zgadzam, to jest kwestia psychosomatyki oraz pracy. Czasami ciężkiej.
5 lat
40
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2018-05-23 23:27
Ja chodziłam do szkoły muzycznej (uczyłam się gry na skrzypcach) i lubiłam wszystkie lekcje - teorię, a najbardziej rytmikę, na
Wcale mnie te zajęcia nie zniechęcały, a wręcz przeciwnie. Poza tym szkoła muzyczna rozbudziła we mnie miłość do muzyki.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
Filmy