Czy do budowy gmachu filologii i historii Uniwersytetu Gdańskiego użyto rakotwórczych substancji? Uczelnia zleciła w tej sprawie specjalistyczne badania, których wyniki poznamy w sierpniu.
tak, ale niedługo zostanie usunięty
4%
tak, i nie mam widoków na pozbycie się go
22%
nie mam zielonego pojęcia
46%
Budynek przy
ul. Wita Stwosza 55 
, będący obecnie siedzibą Wydziałów Filologicznego i Historycznego, jest najstarszym gmachem na terenie kampusu uniwersyteckiego w Oliwie. Jego budowę ukończono w 1972 roku.
Do naszej redakcji zgłosił się mężczyzna, który twierdzi, że do budowy gmachu mógł zostać użyty azbest.
- Uniwersytet wybudował nowoczesny kampus, tymczasem warunki pracy pechowców ze starego budynku nie napawają optymizmem. Od jakiegoś czasu rośnie liczba zachorowań na nowotwór złośliwy wśród pracowników oraz studentów Instytutu Filologii Polskiej. W ciągu ostatniego półrocza zmarły trzy osoby i zachorowały kolejne trzy. Atmosfera wśród pracowników jest przygnębiająca - napisał informator, podający się za członka rodziny pracownika Uniwersytetu Gdańskiego.Zdaniem władz uczelni, pogłoski o rakotwórczych substancjach w budynku Wydziałów Filologicznego i Historycznego są mało prawdopodobne. W latach 2007-2008, kosztem ok. 9,4 mln zł., gmach przeszedł kapitalny remont, podczas którego wiele elementów zostało wymienionych na nowe. Mimo to, w sierpniu zostaną przeprowadzone dodatkowe, specjalistyczne badania.
- W czerwcu 2015 roku, w związku z pytaniem jednego z pracowników Wydziału Filologicznego, przeprowadzono dodatkowe standardowe badania BHP pod kątem ewentualnych szkodliwych substancji i takich nie stwierdzono. Niemniej w sierpniu 2015 roku, po przeprowadzce części pracowników do nowego budynku neofilologii, zostaną wykonane dodatkowe badania. Pomiaru czystości powietrza i odkrywki warstw podpodłogowych dokona zewnętrzne akredytowane laboratorium badania warunków pracy, wybrane zgodnie z przepisami prawa zamówień publicznych - skomentowała dr Beata Czechowska-Derkacz, rzecznik prasowy Uniwersytetu Gdańskiego.Azbest jest nazwą handlową grupy minerałów włóknistych, które pod względem chemicznym są uwodnionymi krzemianami magnezu, żelaza, wapnia i sodu. Od lat 50. aż do 80. był szeroko używany w budownictwie. Ceniono go ze względu na dużą odporność na działanie czynników chemicznych, ścieranie i wysoką temperaturę oraz słabe przewodnictwo ciepła i prądu. Do tego był wyjątkowo tani.
Włókna azbestowe były używane do produkcji wielu elementów budynków m. in. pokryć dachów, okładzin elewacyjnych, rur, wykładzin stropów, ścian działowych, izolacji urządzeń ciepłowniczych czy kanałów wentylacyjnych.
W 1997 roku wprowadzono w Polsce ustawowy zakaz używania azbestu. Powodem była jego niezwykle wysoka szkodliwość dla zdrowia, o czym lekarze alarmowali od wielu lat. Osoby mające długotrwały kontakt z azbestem narażone są na choroby układu oddechowego, np. pylicę azbestową, łagodne zmiany opłucnowe, ale przede wszystkim nowotwory, w tym złośliwe międzybłoniaki opłucnej i otrzewnej. Istnieją też podejrzenia, że może być on również przyczyną takich schorzeń jak nowotwory krtani, żołądka i jelit, trzustki czy jajnika.
Chorobotwórcze działanie azbestu następuje w wyniku wdychania włókien zawieszonych w powietrzu. Innymi słowy, dopóki włókna nie są uwolnione, nie stanowią zagrożenia dla zdrowia. Sęk w tym, że uwalniają się one nie tylko w wyniku mechanicznych uszkodzeń elementów zawierających azbest, ale i naturalnej korozji tych elementów. Włókna azbestowe są niewidoczne gołym okiem, gdyż są czterokrotnie cieńsze od ludzkiego włosa.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
Filmy