Słowo "przemoc" weszło do naszego języka powszedniego i zagościło w nim na dobre. Dawniej nie używało się go w odniesieniu do szkolnych bójek, które kończyły się "na dywaniku" dyrektora i wezwaniem rodziców do szkoły. Tam, gdzie w wyniku konfrontacji cierpiała duma poszkodowanego, agresor dostawał etykietkę łobuza, a nie przestępcy.
tak, zdecydowanie - teraz nie można nawet żartobliwie szturchnąć kolegi, żeby nie nazwano tego przemocą
39%
to kolejne modne słowo, jak "coaching" i "mobbing" - wszystkich używa się zbyt często
20%
trudno powiedzieć, bo istnienie przemocy jest faktem, lecz nie wiem, czy jest jej więcej czy mniej niż kiedyś
13%
nie jest nadużywane, ale rośnie świadomość i ludzie wreszcie wiedzą, że przemocą jest też to, czego dotychczas nie uważali za przemoc
18%
nie jest nadużywane, a słyszymy je częściej, bo i przemocy jest obecnie więcej niż kiedykolwiek
10%
Czy dzisiejsze szkolne potyczki mają inny charakter? Czy to, co kiedyś było kłótnią z rękoczynami i kończyło się zazwyczaj odciągnięciem od siebie jej uczestników za uszy, teraz stało się innym, poważniejszym aktem przemocy? A może zawsze nim było, a teraz tylko wzrasta nasza świadomość i zdolność do właściwej oceny sytuacji?
Przemoc to sygnałCoraz częściej słyszymy o aktach przemocy wśród najmłodszych. Choć na ogół pierwszym odruchem jest napiętnowanie jej sprawców, warto zastanowić się, co jest przyczyną takiego zachowania już nawet wśród małych dzieci.
- Niestety, nierzadko dziecko, które stosuje przemoc wobec rówieśników, samo jest jej ofiarą np. w domu - mówi Krzysztof Sarzała, szef Centrum Interwencji Kryzysowej w Gdańsku. - Przemoc występuje nie tylko w relacji między rówieśnikami. Przybiera też różne formy, warto więc wiedzieć, jak ją rozpoznać."Pozbycie się problemu" niczego nie zmienia- Głównym problemem jest w takich sytuacjach brak zrozumienia ze strony innych rodziców. Kiedy przychodziłam na zebrania słyszałam, jak mówią o moim dziecku "trzeba się go pozbyć", "to zakała" - opowiada Asia, mama Kuby, u którego zdiagnozowano ADHD. - Miałam to szczęście, że otrzymałam niebywałe wsparcie ze strony dyrekcji szkoły, szkolnego pedagoga i większości nauczycieli.Rzeczywiście, kiedy w placówce występuje problem przemocy, nie da się go rozwiązać bez współpracy rodziców i pedagogów. Skreślenie dziecka z listy uczniów to ostateczność i zawsze trzeba zastanowić się, czemu ma ona służyć. Jeśli ochronie innych podopiecznych, to skąd pewność, że takich agresywnych uczniów nie będzie w grupie więcej? Jeśli zdyscyplinowaniu małego agresora, to warto wiedzieć, że u dziecka z problemami taki akt odrzucenia może jeszcze bardziej nakręcić spiralę agresji. To, że jej obiektami będą uczniowie innej placówki stanowi pociechę wątpliwą moralnie.
Gdy dzieje się coś złego- Moja ośmioletnia córka została dotkliwie skopana przez rówieśnika z klasy. Jestem wstrząśnięta tym, że ani rodzice, ani dyrekcja nie wyciągnęli żadnych konsekwencji w stosunku do chłopca - opowiada Edyta, mama pobitej ośmiolatki. - Rodzice innych dzieci poprosili mnie, żebym nie zgłaszała sprawy na policję, żeby ich dzieci nie były przesłuchiwane, nie wsparli mnie też w walce o sprawiedliwość, choć ich dzieci również bywały ofiarami przemocy ze strony tego chłopca. Kto jest kompetentny, by w takiej sytuacji ocenić sytuację i znaleźć z niej wyjście? Rodzic poszkodowanego dziecka, jeśli nie jest zadowolony z reakcji szkoły na zdarzenie, może złożyć doniesienie na policję lub powiadomić kuratorium.
- Uczymy dzieci rozwiązywać konflikty bez przemocy: raz w tygodniu dzieci uczestniczą w zajęciach z psychologiem. Raz w roku robimy ankietę dotyczącą m.in. zjawiska przemocy w szkole. Staramy się reagować na wszystkie sygnały od rodziców i dzieci - mówi Joanna Nowacka, dyrektor Podstawowej Szkoły Społecznej "Niedźwiednik", w której miało miejsce to zajście. - Przypadek, o którym mowa jest o tyle trudny, że jego skutki były wynikiem nieszczęśliwego wypadku, a nie złych intencji ośmiolatka. Ponieważ jednak nie powinno się to zdarzyć, natychmiast przedsięwzięliśmy stosowne kroki. Dzieci uczestniczyły w zajęciach, na których omawiano i "przepracowywano" całe zajście, psycholog rozmawiał także z poszkodowaną dziewczynką. Odbyły się rozmowy zarówno z jej rodzicami, jak i rodzicami sprawcy zdarzenia, chłopiec przeprosił koleżankę już następnego dnia, ma też wpis na ten temat na świadectwie. Mama dziewczynki nie była jednak usatysfakcjonowana naszymi działaniami i przeniosła córkę do innej szkoły.Rodzice muszą wiedzieć, że skreślenie niesubordynowanego dziecka z listy uczniów nie jest proste, bo wszystkie dzieci objęte są obowiązkiem szkolnym. W szczególnie trudnych przypadkach i po wykorzystaniu wszystkich innych środków zaradczych dyrekcja może wystąpić do kuratorium z wnioskiem o przeniesienie ucznia do innej placówki, ale ostatecznie to kuratorium podejmuje decyzję.
- Mamy doświadczenie w opiece nad dziećmi z autyzmem, Zespołem Aspergera i wiemy, że wsparcia potrzebują nie tylko dzieci ze zdiagnozowanym problemem, ale wszystkie, bo przecież każde z nich miewa gorsze dni - tłumaczy Joanna Nowacka.Zrozumieć problem- Rolą pracowników placówek jest uświadamianie rodziców, którzy powinni wiedzieć, na jaką pomoc mogą liczyć zarówno ze strony przedszkola czy szkoły, jak i innych instytucji - mówi Ewa Romasz, dyrektor Przedszkola nr 75 w Gdańsku. - W trudnych sytuacjach współpracujemy z poradnią psychologiczno-pedagogiczną i walczymy o każde dziecko, które jest naszym podopiecznym. Często rodzicom trudno zrozumieć, że pracownicy placówki, do której chodzi ich dziecko nie czekają bezczynnie, aż coś się wydarzy, bo proces diagnozy problemu wymaga czasu, czasu wymaga też adaptacja dziecka z ADHD czy Zespołem Aspergera do nowych warunków i okoliczności: czy to zmiana szkoły, przedszkola, grupy, czy to zmiana nauczyciela. Brak tolerancji ze strony kolegów, często niestety wyniesiony z domu, utrudnia tę adaptację. Dlatego tak ważne jest, by to rodzice starali się zrozumieć sytuację (także dopytując personel placówki, w której uczy się ich dziecko, o przedsięwzięte działania) i rozmawiali na ten temat ze swoimi dziećmi.
Nie bagatelizować i nie wyolbrzymiaćJak świat światem, między dziećmi dochodziło do rękoczynów. Trzeba też odróżnić sytuację, gdy sparing urządzi sobie dwóch czy nawet pięciu chłopców od takiej, gdy grupa osób pastwi się, niekoniecznie fizycznie, nad jedną osobą. Na pewno żadnych sygnałów nie wolno lekceważyć, ani dawać przyzwolenia na zachowania agresywne, jednak coraz częściej zdarza się, że to, co kiedyś nazywało się awanturą, teraz nosi nazwę patologii, demoralizacji i przestępstwa. Takie podejście (najczęściej rodziców) utrudnia trzeźwą ocenę sytuacji. Tymczasem szkoły wiedzą, co robić, gdy na ich terenie zdarzy się bójka.
- W takim przypadku zawsze informuję rodziców, że podejmuję środki wychowawcze. Dopiero, gdy zdarzenia z udziałem danego ucznia się powtarzają, a szkoła, przy użyciu wszystkich dostępnych środków, nie radzi sobie z problemem, pozostaje zawiadomienie o problemie policji czy sądu rodzinnego - mówi Halina Weiss, pedagog szkolny z Gimnazjum nr 34 w Nowym Porcie. - Rodzice zawsze mają jednak prawo zawiadomić policję i sąd nie oglądając się na działania szkoły. Żadna szkoła nie zwleka także ze złożeniem takiego zawiadomienia mając do czynienia ze szczególnie poważnym przypadkiem, nawet jeśli zdarzył się on po raz pierwszy.Być może warto zaufać szkole czy przedszkolu, które wybraliśmy dla naszego dziecka przecież nie bez powodu. Zrezygnować z postawy roszczeniowej na rzecz racjonalnego myślenia i pozwolić dziecku dorastać w świecie bezpiecznym dzięki naszej czujności, ale nie pod kloszem.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
Filmy