Ania Urbańska jest na piątym roku pedagogiki na
Uniwersytecie Gdańskim. Od kilku dni w codziennym życiu pomaga jej
Iris, labradorka przygotowana do asystowania osobie niepełnosprawnej. Ania i Iris wierzą, że uda im się łamać stereotypy i już wkrótce będą mogły razem wchodzić do kawiarni czy kina
Jak wygląda życie osoby jeżdżącej na wózku inwalidzkim? Każdy zwyczajny dzień jest trudny - robienie zakupów, wizyty w miejscach publicznych, pokonywanie przeszkód na drodze. Każdy krawężnik czy choćby niewielka górka mogą być barierą trudną do pokonania. Kto może pomóc w codziennym życiu? Okazuje się, że np. pies asystent.
Na razie w naszym kraju jest zaledwie kilkanaście odpowiednio przeszkolonych zwierząt.
- Wyszkolenie takiego psa trwa około dwóch lat i kosztuje średnio 16 tysięcy złotych - mówi
Anna Graboś z Fundacji Dog IQ, zajmującej się szkoleniem psów asystujących ludziom niepełnosprawnym.
- Rocznie udaje nam się przygotować dwa, czasem trzy takie psy. To niełatwe zajęcie, bo wstępną selekcję przechodzą trzy spośród osiemdziesięciu szczeniaków. Ale bardzo ważne, bo taki pies daje wolność, niezależność, pozwala aktywnie funkcjonować. Ania Urbańska na Iris czekała ponad półtora roku. Od kilku dni mieszkają razem w bloku na gdańskiej Morenie. Za sobą mają już wspólne spacery, zakupy, a nawet wykłady na Uniwersytecie Gdańskim.
-Iris jest bardzo pomocna i już po pierwszych wspólnych chwilach wiem, że współpraca będzie się nam dobrze układała - cieszy się Ania.
- Iris przynosi mi telefon, gdy tylko usłyszy dźwięk dzwonka, potrafi wyjąć odpowiednie rzeczy z szafy, odróżnia spodnie od swetra, przynosi każdy przedmiot, o który ją poproszę. Może też pomóc mi zrobić zakupy, sięgnąć coś z niskiej półki albo pociągnąć mnie na drodze pod górkę. Teraz Ania liczy, że uda jej się stopniowo przekonywać ludzi, że Iris nie jest jej zabawką, a towarzyszem, który musi pracować z nią przez cały czas.
- Mam nadzieję, że ludzie zaczną rozpoznawać oznakowanego psa asystenta - wyznaje Ania.
- Iris ma opisaną uprząż. Chciałabym chodzić razem z nią do kina, restauracji. Wszędzie tam będzie mi pomagać, nie powinnam zostawiać jej na zewnątrz. - Trzeba łamać stereotypy - dodaje Anna Graboś.
- Pies naprawdę może być świetnie ułożony, wykonywać wyłącznie polecenia. Nasi wychowankowie nawet załatwiają się na komendę, taki pies nie może nikomu zrobić nic złego. Kto może starać się o psa asystenta? Każda osoba z dysfunkcją ruchową, która jest aktywna i chce taki tryb życia prowadzić. Preferowane są osoby młode, głównie studenci, którzy zamierzają kształcić się, pracować, często wychodzić z domu. Aplikacje złożyć może jednak każdy niepełnosprawny ruchowo, któremu pies mógłby pomóc w aktywizacji życia. Psa dostaje się nieodpłatnie. Jedyny koszt, jaki spada na uczestnika, to koszt dojazdu i pobytu na dziesięciodniowym kursie adaptacyjnym. W praktyce studentom często pokrywa te koszty uczelnia. Więcej informacji na www.dogiq.info.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
Filmy