Jakie jest podejście polskich rodziców do kar i nagród? Co zrobić, kiedy dziecko nie słucha, ignoruje opiekuna? Wielu rodziców wciąż obawia się tzw. "wychowania bezstresowego", kiedy dziecku wolno wszystko. Okazuje się, że kary powoli odchodzą do lamusa - stosuje je zaledwie 5 proc. polskich opiekunów. Dzieci bardziej motywują nagrody - metody pozytywnej dyscypliny to domena aż 86 proc. rodziców.
2023-11-16 12:50
po części stanu tego rzeczy są rodzice odpowiedzialni w tym drapieżnym i szybkim pędzie życia. Po prostu przychodzą do domu i chcą mieć święty spokój
a co drugi zadaje pytanie dziecku co w szkole ten odpowiada nic ciekawego i każdy rozchodzi się do swoich pokoi. A wystarczy pociągnąć temat i zapytać to powiedz o tych nieciekawych sprawach
po części stanu tego rzeczy są rodzice odpowiedzialni w tym drapieżnym i szybkim pędzie życia. Po prostu przychodzą do domu i chcą mieć święty spokój
a co drugi zadaje pytanie dziecku co w szkole ten odpowiada nic ciekawego i każdy rozchodzi się do swoich pokoi. A wystarczy pociągnąć temat i zapytać to powiedz o tych nieciekawych sprawach ale rodzice tego nie robią.
Dużo dzieciaków ściąga wzorce od rówieśników przejmując nawet w domu czy w szkole styl mówienia swoich kolegów i koleżanek. Każdy pochodzi z innego domu ale Ci nowobogaccy bez obrazy czasem ich dzieciaki wymiatają.
Kiedyś się poznało na zewnątrz czy to dziecko chodzi do podstawówki czy średniej dziś
dziewczyny z podstawówki takie podlotki z całą gamą makijażu na twarzy i ta egzaltacja niektórych. Patrzą w komunikacji w ekran komórek czy ma dobrze ułożony kosmyk włosów czy usta się świecą totalny odlot.
Moda aż poraża te szerokie spodnie teksasowe na dole co służą niektórym na chodniku za mopa lub miotłę. Dziewczynki takie chudziny te spodnie często nie doprane brudne i pogniecione nie ciekawy obraz.
Słownictwo ograniczone co drugi to się wysłowić nie może dobrze bo telefony i przestrzeń w jakiej ta młodzież żyje ukazuje obraz do czego to dąży.
2023-11-16 13:10
Widać np jak zaniedbane dzieci są niektóre. Trampki tak upier. Ciuchy to samo . Rodzice nie mają czasu bo jak w poście wyżej...
2023-11-16 15:30
dadzą smarkaczowi smartfon albo tablet i rób co chcesz przez cały dzień, potem takie ofiary losu wchodzą na przejścia dla pieszych w słuchawkach nie rozglądając się nawet czy coś jedzie .
2023-11-17 13:12
U nas dziecko i dorośli to dwa, odrębne światy - rodzice praca i znajomi, dzieci - szkoła i znajomi. Zero wspólnych zainteresowań.
Jedni drugich chyba by się chętnie pozbyli....
2023-11-16 11:59
Taka prawda. Chcieliśmy Ameryki to ja mamy. Z całym 'dobrodziejstwem'. Smartfon, xboxy, laptopy... To dzieci pokochały najbardziej. To je rozkojarza. Oszołamia. Post wyżej jes bardzo mądry i życiowy. Chodzę z synkiem na plac zabaw. Na rowerek na osiedlu. Nigdy nie widziałem zgrai dzieci podczas podchodów np. Smutne to jest co my rodzice i ogólnie
Taka prawda. Chcieliśmy Ameryki to ja mamy. Z całym 'dobrodziejstwem'. Smartfon, xboxy, laptopy... To dzieci pokochały najbardziej. To je rozkojarza. Oszołamia. Post wyżej jes bardzo mądry i życiowy. Chodzę z synkiem na plac zabaw. Na rowerek na osiedlu. Nigdy nie widziałem zgrai dzieci podczas podchodów np. Smutne to jest co my rodzice i ogólnie 'rozwój świata' dał nowemu pokoleniu. Do tego przykłada też rękę ludzki pęd za pieniędzmi. Są osoby, które mają ciężko i ich rozumiem, ale jest od groma takich co muszą i muszą mieć więcej i więcej. Pokazać drugiemu, że ja mam. Mnie stać. Chore czasy pod wieloma względami.
2023-11-18 21:23
Jakoś nie widzę aby co drugi "dorosły" czytał gazety w miejscach publicznych jak kiedyś
2023-11-16 11:42
Jest to bardzo ciężki temat. Mamy dzieci to się wypowiem. Starszy syn wciągnął się w granie . Ma przyzwolenie dwa dni w tygodniu szkolnym tj po 2h i raz w weekend. Odciągnąć go od tego jest bardzo ciężko. Tak to uzależnia te dzieci bo jest to szeroki temat. Chodzi na sport. Chodzimy na spacery. Jednak granie wciąż siedzi w głowie. Dzieci w
Jest to bardzo ciężki temat. Mamy dzieci to się wypowiem. Starszy syn wciągnął się w granie . Ma przyzwolenie dwa dni w tygodniu szkolnym tj po 2h i raz w weekend. Odciągnąć go od tego jest bardzo ciężko. Tak to uzależnia te dzieci bo jest to szeroki temat. Chodzi na sport. Chodzimy na spacery. Jednak granie wciąż siedzi w głowie. Dzieci w większości ogólne się "nie słuchają" tzn często nie chcą zrobić co rodzic chce. Jednak to nie jest jakiś powód do demonizowania. Gorzej jak kompletnie nic nie chce zrobić . Niestety,ale widzę że my starsi mieliśmy sto razy lepiej w dzieciństwie. Nie chodzi o aspek finansowy. Tylko o ten ogólny rozwój między dzieciakami . Rozmowę . Obcowanie . Trochę zbyt wychuchane teraz te dzieciaki .
2023-11-16 11:55
Coś co może być równie ciekawe lub nawet bardziej interesujące niż granie?
2023-11-16 13:01
Przede wszystkim u nas pełen luz i nic na siłę . To ja wyniosłem z domu . Miałem wolną rękę i na czym sam się sparzyłem to wiem i wyciągałem wnioski . Tak więc lubimy zamulać na kanapie . Gramy w warcaby, monopol czy uno. Gry komputerowe też oczywiście. Jednak nigdy nie robiłem nic wbrew sobie.nigdy nie szedłem za trendami, modą. Może dzieciom daję za mało"atrakcji"? No a może daję im to co najcenniejsze? Poprostu swoją osobę i czas....
2023-11-17 08:49
Nie rób mu krzywdy tym Monopoly, brrr. Pograjcie w coś porządnego, a jeszcze lepiej, razem na kompie.
2023-11-16 13:09
to jednak też jest przegięcie... Sam pamiętam, że miałem coś koło 2h, ale dziennie jak pojawił się w domu komputer. Z czasem to było coraz więcej. Akurat na tyle dużo, żeby pograć "w opór" + starczyło na rozwijanie innych umiejętności związanych z komputerem z 'nudów' (sieci komputerowe, podstawy programowania, tworzenie stron www czy grafiki), a
to jednak też jest przegięcie... Sam pamiętam, że miałem coś koło 2h, ale dziennie jak pojawił się w domu komputer. Z czasem to było coraz więcej. Akurat na tyle dużo, żeby pograć "w opór" + starczyło na rozwijanie innych umiejętności związanych z komputerem z 'nudów' (sieci komputerowe, podstawy programowania, tworzenie stron www czy grafiki), a czas 'pozaekranowy' przeznaczałem na prasę związaną z tematyką (CD-Action.... ech piękne czasy). Z perspektywy czasu zaprocentowało, pasja pozostała, skończyłem eti na pg (bo chciałem, nikt mnie nie zmuszał) i sobie teraz spokojnie pracuję w it. Grając 5h tygodniowo dzieciak ani się nie nacieszy graniem, ani niczego nie nauczy sam z siebie, a jeszcze koledzy będą się z niego śmiali, że ma zero skilla w CS'a, LoLa czy inną Mobę. Na dodatek zaspoilerują mu każdego cRPGa jaki tylko będzie na czasie, bo biedak nic nie zdąży skończyć :)
2023-11-16 13:12
Tee mso przeczytaj co napisałeś i zastanów się czy nie masz problemu właśnie ty.
2023-11-16 13:21
no wg mnie problem jednak ma rodzic. Godzina/dwie dziennie by dzieciakowi krzywdy nie zrobiła, a ograniczenie mu całkowicie dostępu do kompa do 3 dni w tygodniu skończy się tym, że jak się wyprowadzi, to od komputera nie wstanie, bo nie będzie sobie w stanie sam dawkować rozrywki.
2023-11-16 14:33
że mam obecnie pracę, którą lubię, czy że miałem fajne dzieciństwo i możliwość sprawdzenia wielu różnych zainteresowań bez sztucznych ograniczeń? Mając świadomość, że 'gry' mi nie uciekną, bo zawsze mogę sobie pograć w domu, nie kombinowałem jakby tu cichaczem przekiblować wolny czas u kumpli i grać tam poza limitem, tylko faktycznie robiliśmy
że mam obecnie pracę, którą lubię, czy że miałem fajne dzieciństwo i możliwość sprawdzenia wielu różnych zainteresowań bez sztucznych ograniczeń? Mając świadomość, że 'gry' mi nie uciekną, bo zawsze mogę sobie pograć w domu, nie kombinowałem jakby tu cichaczem przekiblować wolny czas u kumpli i grać tam poza limitem, tylko faktycznie robiliśmy wspólnie fajne rzeczy na powietrzu, na tyle na ile sił wystarczyło i pogoda pozwalała. Komp był jako alternatywa, a nie zakazany owoc dostępny w wybrane dni w tygodniu :).
2023-11-16 13:53
ale jako że inni kumple mieli wtedy commodore i atari to o grach za bardzo nie mogliśmy gadać a i priorytetem zawsze było podwórko. Potem, już pod koniec podstawówki dopiero zaczeliśmy trochę więcej grać, mniej więcej tak jak mówisz ze 2h na dobę. Natomiast mój 12 letni syn potrafi teraz siedzieć i 4 godziny. Wkurza mnie to, ale nie mam jak się
ale jako że inni kumple mieli wtedy commodore i atari to o grach za bardzo nie mogliśmy gadać a i priorytetem zawsze było podwórko. Potem, już pod koniec podstawówki dopiero zaczeliśmy trochę więcej grać, mniej więcej tak jak mówisz ze 2h na dobę. Natomiast mój 12 letni syn potrafi teraz siedzieć i 4 godziny. Wkurza mnie to, ale nie mam jak się przyczepić. Uczy się dobrze, trenuje sport a do tego chodzi do muzycznej. Książkę też czyta jak pogonię. Spędzamy też czas razem. Nie znam argumentu który by uzasadniał że powinien grać mniej. Dziewczyna ostatnio go trochę odciąga bo poświęca jej czas. No ale to tyle
2023-11-16 14:20
Pamiętam też siebie. Nie miałem żadnych limitów grania, raz grał mój ojciec raz ja. Najwięcej grałem w okresie Gimanzjum, a w Liceum odkryłem, piwko i wypady ze znajomymi które dały mi więcej frajdy. Ale ogólnie gry miały duży wpływ na mnie uważam że pozytywny. Grałem głównie w strategie ale też i w strzelanki. Gdy podrosłem zapytałem się Ojca jak
Pamiętam też siebie. Nie miałem żadnych limitów grania, raz grał mój ojciec raz ja. Najwięcej grałem w okresie Gimanzjum, a w Liceum odkryłem, piwko i wypady ze znajomymi które dały mi więcej frajdy. Ale ogólnie gry miały duży wpływ na mnie uważam że pozytywny. Grałem głównie w strategie ale też i w strzelanki. Gdy podrosłem zapytałem się Ojca jak na to patrzył i powiedział, że mnie obserwował jak reaguje. Nie widział, nic co by go martwiło w tym, że grał więc mi pozwalał, tyle. Pamiętam jak kiedyś gdy byłem w Gimnazjum kupił grę Larry7... może to też jakaś forma wychowania :D
2023-11-17 14:39
Prawie jak młody Chopin?
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.
Chmury zbudowane są z:
Filmy