W wakacje dzieci odpoczywają od szkoły. Jednak to nie znaczy, że od czasu do czasu nie można poćwiczyć... Zwłaszcza jeśli jest się małym dyslektykiem lub dzieckiem ze stwierdzonym ryzykiem dysleksji. Systematyczna praca ma tu niebagatelne znaczenie.
tak, ale tylko dlatego, że bardzo mi zależało
50%
zawsze miałem dużo zapału, ale po jakimś czasie brakowało mi determinacji
31%
nie, jeśli nikt z zewnatrz mnie nie motywuje nie ma szans, żebym zrobił coś samodzielnie
19%
Dysleksja jest wrodzona i nie ma na nią tabletek. Obejmuje szereg zaburzeń związanych z pisaniem, czytaniem, czasem liczeniem. Pierwsze diagnozy tzw. ryzyka dysleksji rozwojowej mogą pojawić się w przedszkolu lub w klasach I-III. Zazwyczaj nauczyciel dziecka jest pierwszą osobą, która wychwytuje jej objawy i zaleca konsultację z psychologiem. Potwierdzenie diagnozy możliwe jest dopiero w czwartej klasie. Niezależnie od tego czy w poradni psychologiczno-pedagogicznej stwierdzone zostało ryzyko dysleksji u dziecka młodszego czy dysleksja u dziecka starszego zawsze warto pracować z nim w domu. A wakacje są tu szczególnie ważnym czasem, bo zajęcia w szkole i poradni się nie odbywają.
Co to jest dysleksja i jakie są jej pierwsze objawy? Oczywiście najlepsze są ćwiczenia przez zabawę, muszą być odpowiednio prowadzone.
- Rodzice nie mogą przymuszać dziecka do pracy, bo szybko się zniechęci. Wszystkie zabawy i ćwiczenia muszą być dostosowane do wieku i możliwości dziecka, dobrze jeśli zabawki i przyrządy używane do pracy z dzieckiem są ładne, kolorowe, zachęcają do używania - mówi
Małgorzata Hebel, psycholog z Pomorskiej Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej. -
Bardzo ważna jest konsultacja z pracownikiem poradni psychologiczno-pedagogicznej, najlepiej tym który stwierdził ryzyko dysleksji lub dysleksję, który najlepiej ukierunkuje pracę rodzica z dzieckiem. Ćwiczenia mające na celu minimalizowanie objawów dysleksji zarówno przed i jak i po jej zdiagnozowaniu polegają m.in. na dopasowywaniu podobnych kształtów czy literek, ćwiczeń z obrazkami, literkami lub cyferkami, ćwiczeń wspomagających motorykę, orientację itd.
We współpracy z psychologami i pedagogami powstały zabawki, pomoce edukacyjne i artykuły papiernicze, które przydają się w czasie ćwiczeń i ułatwiają małemu dyslektykowi codzienną pracę i naukę - nie czuje się on zniechęcony.
W Trójmieście, w sklepach papierniczych, kupić można artykuły piśmiennicze i papiernicze dedykowane dyslektykom i osobom leworęcznym. Sprzedawcy podkreślają, że klienci pytają o produkty tego rodzaju, chociaż są droższe od tradycyjnych.
Długopisy, pióra, ołówki, kredki dla dyslektyków mają odpowiedni, dostosowany do wieku kształt, który ułatwia chwytanie i przyzwyczajanie ręki do trzymania długopisu. Produkuje je między innymi Pelikan w systemie Griffix. Naukę pisania ułatwiają także dedykowane dyslektykom
zeszyty z kolorową liniaturą, które ułatwiają rozmieszczenie liter w odpowiednich liniach oraz
zakładki do zeszytów przypominające o zasadach ortografii.
W księgarniach i sklepach z materiałami edukacyjnymi i terapeutycznymi są także całe serie opracowanych przez naukowców pomocy:
zeszytów ćwiczeń (np. wydawane w ramach Programu Edukacyjno-Terapeutycznego Ortografitti),
kart (np. karty ortomagiczne wydane w ramach tego samego programu, które pomagają utrwalać właściwą pisownię dzięki wielozmysłowemu poznaniu - wzrokiem i dotykiem),
gier i puzzli edukacyjnych (np. wydawnictwa Epideixis lub Mac Edukacja). Wydawnictwa tworzą także całe
systemy do pracy z dziećmi (np. system edukacji Paleta wydawnictwa Epideixis). Na rynku jest także coraz więcej
gier multimedialnych dedykowanych dyslektykom.
Pamiętać trzeba jednak, że
kluczem do sukcesu jest nie tylko nabycie odpowiednich pomocy, ale także poświęcenie czasu na zachęcenie dziecka do korzystania z tych materiałów. W rezultacie okazuje się, że praca nad dysleksją staje się cennym, rodzinnie spędzonym czasem.
Pomocne poradniki
Uczeń z dysleksją w domu. Poradnik nie tylko dla rodziców stanowi wyczerpujące omówienie problemu dysleksji rozwojowej w kontekście roli rodziców w zapobieganiu trudnościom i ich nawarstwianiu się.
Książka została opracowana pod kierunkiem prof. Marty Bogdanowicz, uznanego w świecie autorytetu z zakresu dysleksji. Znaleźć w niej można wiele konkretnych pomysłów na twórcze zabawy z dzieckiem (od najwcześniejszych lat jego życia) i wskazania do dalszej pracy, gdy dziecko będzie starsze. Publikacja jest zalecana przez Polskie Towarzystwo Dysleksji.
W serii wydanej przez Operon ukazały się także
Uczeń z dysleksją w szkole. Poradnik nie tylko dla polonistów oraz
Zrozumieć, żeby pomóc. Dysleksja w ujęciu interdyscyplinarnym.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
Filmy