Poznawanie i rozumienie muzyki trudniejszej w odbiorze powinno rozpocząć sie w dzieciństwie, gdyż wtedy rozwija się wrażliwość ogólna i muzyczna, a dziecko samoistnie wykazuje zaciekawienie światem. Muzyka nie jest oderwana od kultury ogólnej, jest jej częścią i to należy sobie uświadomić. Muzyka towarzyszy nam na co dzień (media, ale także odgłosy natury).

Wykorzystywana jest w wielu terapiach. Czy edukacja muzyczna w Polsce jest skuteczna? Czy o wartościach muzyki przypominamy sobie dopiero na poziomie - właśnie - terapii?

Pani profesor Ewa Szatan w latach 1982-1986 studiowała w Akademii Muzycznej im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku równolegle na dwóch kierunkach pedagogicznych: wychowanie muzyczne oraz rytmika na Wydziale Dyrygentury Chóralnej, Edukacji Muzycznej i Rytmiki. Ukończyła je w tym samym dniu w czerwcu 1986 roku.

Jeszcze w czasie studiów podjęła pracę jako nauczycielka rytmiki w gdańskich przedszkolach. Od 1985, przez dwadzieścia lat pracowała w Ogólnokształcącej Szkole Muzycznej I i II st. w Gdańsku ucząc przedmiotów kierunkowych na sekcji rytmiki, a w klasach młodszych - rytmiki i umuzykalnienia, kształcenia słuchu oraz fortepianu dodatkowego. W roku 1988 uzyskała I stopień specjalizacji zawodowej w zakresie nauczania umuzykalnienia i rytmiki w szkołach muzycznych I i II stopnia, a w roku 2001 awans zawodowy na nauczyciela dyplomowanego. W 2002 została powołana na eksperta Ministerstwa Edukacji Narodowej.

Po dwóch latach od momentu ukończenia studiów w Akademii Muzycznej stała się jej pracownikiem. Odtąd pracę zawodową pani profesor dzieliła pomiędzy uczniów i studentów. Był to czas spędzony w salach lekcyjnych i wykładowych, ale także w salach koncertowych. W 1992 roku awansowała na adiunkta. Praca w akademii związana była zarówno z dydaktyką w zakresie wychowania muzycznego, jak i rytmiki, oraz z działalnością koncertową, (co jest typowe dla uczelni artystycznej). W tym czasie zrealizowała 51 własnych kompozycji przestrzenno-ruchowych do muzyki artystycznej, powstało też 76 kompozycji pod kierunkiem pani profesor. Była prodziekanem Wydziału Dyrygentury Chóralnej, Edukacji Muzycznej i Rytmiki, wypromowała również jednego doktora sztuki muzycznej w zakresie rytmiki.

W roku 1997 uzyskała kwalifikacje II stopnia w zakresie rytmiki (co jest równoznaczne z habilitacją), a w 2008 - tytuł profesora sztuk muzycznych. Z Instytutem Pedagogiki Wydziału Nauk Społecznych Uniwersytetu Gdańskiego związała się w 2003 roku (od 2009 jestem profesorem zwyczajnym). Praca naukowo-badawcza w Zakładzie Wczesnej Edukacji zdominowała (i jak na razie wykluczyła...) działalność artystyczną. Powstają natomiast prace zwarte pod redakcją i współredakcją oraz artykuły (w tym w języku angielskim), których tematyka oscyluje wokół problemów wczesnej edukacji muzycznej. Jest koordynatorem wydziałowym Bałtyckiego Festiwalu Nauki.

Najlepszy sposób na spędzanie wolnego czasu - który bardzo chętnie dzieli z rodziną na łonie natury - to ucieczka na wieś. Relaksuje się w towarzystwie kota Bonifacego i psów - Sonaty i Gamy.

Wstęp do Kawiarni Naukowej jest wolny.